إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | نَسَبَ | يَنْسُبُ | يَنْسُبَ | يَنْسُبْ | يَنْسُبَنَّ | ||
| هِيَ | نَسَبَتْ | تَنْسُبُ | تَنْسُبَ | تَنْسُبْ | تَنْسُبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | نَسَبَا | يَنْسُبَانِ | يَنْسُبَا | يَنْسُبَا | يَنْسُبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | نَسَبَتَا | تَنْسُبَانِ | تَنْسُبَا | تَنْسُبَا | تَنْسُبَانِّ | ||
| هُمْ | نَسَبُوا | يَنْسُبُونَ | يَنْسُبُوا | يَنْسُبُوا | يَنْسُبُنَّ | ||
| هُنَّ | نَسَبْنَ | يَنْسُبْنَ | يَنْسُبْنَ | يَنْسُبْنَ | يَنْسُبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | نَسَبْتَ | تَنْسُبُ | اُنْسُبْ | تَنْسُبَ | تَنْسُبْ | تَنْسُبَنَّ | اُنْسُبَنَّ | 
| أَنْتِ | نَسَبْتِ | تَنْسُبِينَ | اُنْسُبِي | تَنْسُبِي | تَنْسُبِي | تَنْسُبِنَّ | اُنْسُبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | نَسَبْتُمَا | تَنْسُبَانِ | اُنْسُبَا | تَنْسُبَا | تَنْسُبَا | تَنْسُبَانِّ | اُنْسُبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | نَسَبْتُمَا | تَنْسُبَانِ | اُنْسُبَا | تَنْسُبَا | تَنْسُبَا | تَنْسُبَانِّ | اُنْسُبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | نَسَبْتُم | تَنْسُبُونَ | اُنْسُبُوا | تَنْسُبُوا | تَنْسُبُوا | تَنْسُبُنَّ | اُنْسُبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | نَسَبْتُنَّ | تَنْسُبْنَ | اُنْسُبْنَ | تَنْسُبْنَ | تَنْسُبْنَ | تَنْسُبْنَانِّ | اُنْسُبْنَانِّ | 
| أَنَا | نَسَبْتُ | أَنْسُبُ | أَنْسُبَ | أَنْسُبْ | أَنْسُبَنَّ | ||
| نَحْنُ | نَسَبْنَا | نَنْسُبُ | نَنْسُبَ | نَنْسُبْ | نَنْسُبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | نُسِبَ | يُنْسَبُ | يُنْسَبَ | يُنْسَبْ | يُنْسَبَنَّ | 
| هِيَ | نُسِبَتْ | تُنْسَبُ | تُنْسَبَ | تُنْسَبْ | تُنْسَبَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | نُسِبَا | يُنْسَبَانِ | يُنْسَبَا | يُنْسَبَا | يُنْسَبَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | نُسِبَتَا | تُنْسَبَانِ | تُنْسَبَا | تُنْسَبَا | تُنْسَبَانِّ | 
| هُمْ | نُسِبُوا | يُنْسَبُونَ | يُنْسَبُوا | يُنْسَبُوا | يُنْسَبُنَّ | 
| هُنَّ | نُسِبْنَ | يُنْسَبْنَ | يُنْسَبْنَ | يُنْسَبْنَ | يُنْسَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | نُسِبْتَ | تُنْسَبُ | تُنْسَبَ | تُنْسَبْ | تُنْسَبَنَّ | 
| أَنْتِ | نُسِبْتِ | تُنْسَبِينَ | تُنْسَبِي | تُنْسَبِي | تُنْسَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | نُسِبْتُمَا | تُنْسَبَانِ | تُنْسَبَا | تُنْسَبَا | تُنْسَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | نُسِبْتُمَا | تُنْسَبَانِ | تُنْسَبَا | تُنْسَبَا | تُنْسَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | نُسِبْتُم | تُنْسَبُونَ | تُنْسَبُوا | تُنْسَبُوا | تُنْسَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | نُسِبْتُنَّ | تُنْسَبْنَ | تُنْسَبْنَ | تُنْسَبْنَ | تُنْسَبْنَانِّ | 
| أَنَا | نُسِبْتُ | أُنْسَبُ | أُنْسَبَ | أُنْسَبْ | أُنْسَبَنَّ | 
| نَحْنُ | نُسِبْنَا | نُنْسَبُ | نُنْسَبَ | نُنْسَبْ | نُنْسَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | سَبَّ | يَسُبُّ | يَسُبَّ | يَسْبُبْ | يَسُبَّنَّ | ||
| هِيَ | سَبَّتْ | تَسُبُّ | تَسُبَّ | تَسْبُبْ | تَسُبَّنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | سَبَّا | يَسُبَّانِ | يَسُبَّا | يَسُبَّا | يَسُبَّانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | سَبَّتَا | تَسُبَّانِ | تَسُبَّا | تَسُبَّا | تَسُبَّانِّ | ||
| هُمْ | سَبُّوا | يَسُبُّونَ | يَسُبُّوا | يَسُبُّوا | يَسُبُّنَّ | ||
| هُنَّ | سَبَبْنَ | يَسْبُبْنَ | يَسْبُبْنَ | يَسْبُبْنَ | يَسْبُبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | سَبَبْتَ | تَسُبُّ | اُسْبُبْ | تَسُبَّ | تَسْبُبْ | تَسُبَّنَّ | سُبَّنَّ | 
| أَنْتِ | سَبَبْتِ | تَسُبِّينَ | سُبِّي | تَسُبِّي | تَسُبِّي | تَسُبِّنَّ | سُبِّنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | سَبَبْتُمَا | تَسُبَّانِ | سُبَّا | تَسُبَّا | تَسُبَّا | تَسُبَّانِّ | سُبَّانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | سَبَبْتُمَا | تَسُبَّانِ | سُبَّا | تَسُبَّا | تَسُبَّا | تَسُبَّانِّ | سُبَّانِّ | 
| أَنْتُمْ | سَبَبْتُم | تَسُبُّونَ | سُبُّوا | تَسُبُّوا | تَسُبُّوا | تَسُبُّنَّ | سُبُّنَّ | 
| أَنْتُنَّ | سَبَبْتُنَّ | تَسْبُبْنَ | اُسْبُبْنَ | تَسْبُبْنَ | تَسْبُبْنَ | تَسْبُبْنَانِّ | اُسْبُبْنَانِّ | 
| أَنَا | سَبَبْتُ | أَسُبُّ | أَسُبَّ | أَسْبُبْ | أَسُبَّنَّ | ||
| نَحْنُ | سَبَبْنَا | نَسُبُّ | نَسُبَّ | نَسْبُبْ | نَسُبَّنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | سُبَّ | يُسَبُّ | يُسَبَّ | يُسْبَبْ | يُسَبَّنَّ | 
| هِيَ | سُبَّتْ | تُسَبُّ | تُسَبَّ | تُسْبَبْ | تُسَبَّنَّ | 
| هُمَا - مذكر | سُبَّا | يُسَبَّانِ | يُسَبَّا | يُسَبَّا | يُسَبَّانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | سُبَّتَا | تُسَبَّانِ | تُسَبَّا | تُسَبَّا | تُسَبَّانِّ | 
| هُمْ | سُبُّوا | يُسَبُّونَ | يُسَبُّوا | يُسَبُّوا | يُسَبُّنَّ | 
| هُنَّ | سُبِبْنَ | يُسْبَبْنَ | يُسْبَبْنَ | يُسْبَبْنَ | يُسْبَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | سُبِبْتَ | تُسَبُّ | تُسَبَّ | تُسْبَبْ | تُسَبَّنَّ | 
| أَنْتِ | سُبِبْتِ | تُسَبِّينَ | تُسَبِّي | تُسَبِّي | تُسَبِّنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | سُبِبْتُمَا | تُسَبَّانِ | تُسَبَّا | تُسَبَّا | تُسَبَّانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | سُبِبْتُمَا | تُسَبَّانِ | تُسَبَّا | تُسَبَّا | تُسَبَّانِّ | 
| أَنْتُمْ | سُبِبْتُم | تُسَبُّونَ | تُسَبُّوا | تُسَبُّوا | تُسَبُّنَّ | 
| أَنْتُنَّ | سُبِبْتُنَّ | تُسْبَبْنَ | تُسْبَبْنَ | تُسْبَبْنَ | تُسْبَبْنَانِّ | 
| أَنَا | سُبِبْتُ | أُسَبُّ | أُسَبَّ | أُسْبَبْ | أُسَبَّنَّ | 
| نَحْنُ | سُبِبْنَا | نُسَبُّ | نُسَبَّ | نُسْبَبْ | نُسَبَّنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | سَابَ | يَسِيبُ | يَسِيبَ | يَسِبْ | يَسِيبَنَّ | ||
| هِيَ | سَابَتْ | تَسِيبُ | تَسِيبَ | تَسِبْ | تَسِيبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | سَابَا | يَسِيبَانِ | يَسِيبَا | يَسِيبَا | يَسِيبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | سَابَتَا | تَسِيبَانِ | تَسِيبَا | تَسِيبَا | تَسِيبَانِّ | ||
| هُمْ | سَابُوا | يَسِيبُونَ | يَسِيبُوا | يَسِيبُوا | يَسِيبُنَّ | ||
| هُنَّ | سِبْنَ | يَسِبْنَ | يَسِبْنَ | يَسِبْنَ | يَسِبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | سِبْتَ | تَسِيبُ | سِبْ | تَسِيبَ | تَسِبْ | تَسِيبَنَّ | سِيبَنَّ | 
| أَنْتِ | سِبْتِ | تَسِيبِينَ | سِيبِي | تَسِيبِي | تَسِيبِي | تَسِيبِنَّ | سِيبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | سِبْتُمَا | تَسِيبَانِ | سِيبَا | تَسِيبَا | تَسِيبَا | تَسِيبَانِّ | سِيبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | سِبْتُمَا | تَسِيبَانِ | سِيبَا | تَسِيبَا | تَسِيبَا | تَسِيبَانِّ | سِيبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | سِبْتُم | تَسِيبُونَ | سِيبُوا | تَسِيبُوا | تَسِيبُوا | تَسِيبُنَّ | سِيبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | سِبْتُنَّ | تَسِبْنَ | سِبْنَ | تَسِبْنَ | تَسِبْنَ | تَسِبْنَانِّ | سِبْنَانِّ | 
| أَنَا | سِبْتُ | أَسِيبُ | أَسِيبَ | أَسِبْ | أَسِيبَنَّ | ||
| نَحْنُ | سِبْنَا | نَسِيبُ | نَسِيبَ | نَسِبْ | نَسِيبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | |||||
| هِيَ | |||||
| هُمَا - مذكر | |||||
| هُمَا - مؤنث | |||||
| هُمْ | |||||
| هُنَّ | |||||
| أَنْتَ | |||||
| أَنْتِ | |||||
| أَنْتُمَا - مذكر | |||||
| أَنْتُمَا - مؤنث | |||||
| أَنْتُمْ | |||||
| أَنْتُنَّ | |||||
| أَنَا | |||||
| نَحْنُ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | سَبَى | يَسْبِي | يَسْبِيَ | يَسْبِ | يَسْبِيَنَّ | ||
| هِيَ | سَبَتْ | تَسْبِي | تَسْبِيَ | تَسْبِ | تَسْبِيَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | سَبَيَا | يَسْبِيَانِ | يَسْبِيَا | يَسْبِيَا | يَسْبِيَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | سَبَتَا | تَسْبِيَانِ | تَسْبِيَا | تَسْبِيَا | تَسْبِيَانِّ | ||
| هُمْ | سَبَوْا | يَسْبُونَ | يَسْبُوا | يَسْبُوا | يَسْبُنَّ | ||
| هُنَّ | سَبَيْنَ | يَسْبِينَ | يَسْبِينَ | يَسْبِينَ | يَسْبِينَانِّ | ||
| أَنْتَ | سَبَيْتَ | تَسْبِي | اِسْبِ | تَسْبِيَ | تَسْبِ | تَسْبِيَنَّ | اِسْبِيَنَّ | 
| أَنْتِ | سَبَيْتِ | تَسْبِينَ | اِسْبِي | تَسْبِي | تَسْبِي | تَسْبِنَّ | اِسْبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | سَبَيْتُمَا | تَسْبِيَانِ | اِسْبِيَا | تَسْبِيَا | تَسْبِيَا | تَسْبِيَانِّ | اِسْبِيَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | سَبَيْتُمَا | تَسْبِيَانِ | اِسْبِيَا | تَسْبِيَا | تَسْبِيَا | تَسْبِيَانِّ | اِسْبِيَانِّ | 
| أَنْتُمْ | سَبَيْتُم | تَسْبُونَ | اِسْبُوا | تَسْبُوا | تَسْبُوا | تَسْبُنَّ | اِسْبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | سَبَيْتُنَّ | تَسْبِينَ | اِسْبِينَ | تَسْبِينَ | تَسْبِينَ | تَسْبِينَانِّ | اِسْبِينَانِّ | 
| أَنَا | سَبَيْتُ | أَسْبِي | أَسْبِيَ | أَسْبِ | أَسْبِيَنَّ | ||
| نَحْنُ | سَبَيْنَا | نَسْبِي | نَسْبِيَ | نَسْبِ | نَسْبِيَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | سُبِيَ | يُسْبَى | يُسْبَى | يُسْبَ | يُسْبَيَنَّ | 
| هِيَ | سُبِيَتْ | تُسْبَى | تُسْبَى | تُسْبَ | تُسْبَيَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | سُبِيَا | يُسْبَيَانِ | يُسْبَيَا | يُسْبَيَا | يُسْبَيَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | سُبِيَتَا | تُسْبَيَانِ | تُسْبَيَا | تُسْبَيَا | تُسْبَيَانِّ | 
| هُمْ | سُبُوا | يُسْبَوْنَ | يُسْبَوْا | يُسْبَوْا | يُسْبُنَّ | 
| هُنَّ | سُبِينَ | يُسْبَيْنَ | يُسْبَيْنَ | يُسْبَيْنَ | يُسْبَيْنَانِّ | 
| أَنْتَ | سُبِيتَ | تُسْبَى | تُسْبَى | تُسْبَ | تُسْبَيَنَّ | 
| أَنْتِ | سُبِيتِ | تُسْبَيْنَ | تُسْبَيْ | تُسْبَيْ | تُسْبَيِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | سُبِيتُمَا | تُسْبَيَانِ | تُسْبَيَا | تُسْبَيَا | تُسْبَيَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | سُبِيتُمَا | تُسْبَيَانِ | تُسْبَيَا | تُسْبَيَا | تُسْبَيَانِّ | 
| أَنْتُمْ | سُبِيتُم | تُسْبَوْنَ | تُسْبَوْا | تُسْبَوْا | تُسْبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | سُبِيتُنَّ | تُسْبَيْنَ | تُسْبَيْنَ | تُسْبَيْنَ | تُسْبَيْنَانِّ | 
| أَنَا | سُبِيتُ | أُسْبَى | أُسْبَى | أُسْبَ | أُسْبَيَنَّ | 
| نَحْنُ | سُبِينَا | نُسْبَى | نُسْبَى | نُسْبَ | نُسْبَيَنَّ | 
