إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | وَهَبَ | يَهَبُ | يَهَبَ | يَهَبْ | يَهَبَنَّ | ||
| هِيَ | وَهَبَتْ | تَهَبُ | تَهَبَ | تَهَبْ | تَهَبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | وَهَبَا | يَهَبَانِ | يَهَبَا | يَهَبَا | يَهَبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | وَهَبَتَا | تَهَبَانِ | تَهَبَا | تَهَبَا | تَهَبَانِّ | ||
| هُمْ | وَهَبُوا | يَهَبُونَ | يَهَبُوا | يَهَبُوا | يَهَبُنَّ | ||
| هُنَّ | وَهَبْنَ | يَهَبْنَ | يَهَبْنَ | يَهَبْنَ | يَهَبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | وَهَبْتَ | تَهَبُ | هَبْ | تَهَبَ | تَهَبْ | تَهَبَنَّ | هَبَنَّ | 
| أَنْتِ | وَهَبْتِ | تَهَبِينَ | هَبِي | تَهَبِي | تَهَبِي | تَهَبِنَّ | هَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | وَهَبْتُمَا | تَهَبَانِ | هَبَا | تَهَبَا | تَهَبَا | تَهَبَانِّ | هَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | وَهَبْتُمَا | تَهَبَانِ | هَبَا | تَهَبَا | تَهَبَا | تَهَبَانِّ | هَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | وَهَبْتُم | تَهَبُونَ | هَبُوا | تَهَبُوا | تَهَبُوا | تَهَبُنَّ | هَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | وَهَبْتُنَّ | تَهَبْنَ | هَبْنَ | تَهَبْنَ | تَهَبْنَ | تَهَبْنَانِّ | هَبْنَانِّ | 
| أَنَا | وَهَبْتُ | أَهَبُ | أَهَبَ | أَهَبْ | أَهَبَنَّ | ||
| نَحْنُ | وَهَبْنَا | نَهَبُ | نَهَبَ | نَهَبْ | نَهَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | وُهِبَ | يُوهَبُ | يُوهَبَ | يُوهَبْ | يُوهَبَنَّ | 
| هِيَ | وُهِبَتْ | تُوهَبُ | تُوهَبَ | تُوهَبْ | تُوهَبَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | وُهِبَا | يُوهَبَانِ | يُوهَبَا | يُوهَبَا | يُوهَبَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | وُهِبَتَا | تُوهَبَانِ | تُوهَبَا | تُوهَبَا | تُوهَبَانِّ | 
| هُمْ | وُهِبُوا | يُوهَبُونَ | يُوهَبُوا | يُوهَبُوا | يُوهَبُنَّ | 
| هُنَّ | وُهِبْنَ | يُوهَبْنَ | يُوهَبْنَ | يُوهَبْنَ | يُوهَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | وُهِبْتَ | تُوهَبُ | تُوهَبَ | تُوهَبْ | تُوهَبَنَّ | 
| أَنْتِ | وُهِبْتِ | تُوهَبِينَ | تُوهَبِي | تُوهَبِي | تُوهَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | وُهِبْتُمَا | تُوهَبَانِ | تُوهَبَا | تُوهَبَا | تُوهَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | وُهِبْتُمَا | تُوهَبَانِ | تُوهَبَا | تُوهَبَا | تُوهَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | وُهِبْتُم | تُوهَبُونَ | تُوهَبُوا | تُوهَبُوا | تُوهَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | وُهِبْتُنَّ | تُوهَبْنَ | تُوهَبْنَ | تُوهَبْنَ | تُوهَبْنَانِّ | 
| أَنَا | وُهِبْتُ | أُوهَبُ | أُوهَبَ | أُوهَبْ | أُوهَبَنَّ | 
| نَحْنُ | وُهِبْنَا | نُوهَبُ | نُوهَبَ | نُوهَبْ | نُوهَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | نَهَبَ | يَنْهَبُ | يَنْهَبَ | يَنْهَبْ | يَنْهَبَنَّ | ||
| هِيَ | نَهَبَتْ | تَنْهَبُ | تَنْهَبَ | تَنْهَبْ | تَنْهَبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | نَهَبَا | يَنْهَبَانِ | يَنْهَبَا | يَنْهَبَا | يَنْهَبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | نَهَبَتَا | تَنْهَبَانِ | تَنْهَبَا | تَنْهَبَا | تَنْهَبَانِّ | ||
| هُمْ | نَهَبُوا | يَنْهَبُونَ | يَنْهَبُوا | يَنْهَبُوا | يَنْهَبُنَّ | ||
| هُنَّ | نَهَبْنَ | يَنْهَبْنَ | يَنْهَبْنَ | يَنْهَبْنَ | يَنْهَبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | نَهَبْتَ | تَنْهَبُ | اِنْهَبْ | تَنْهَبَ | تَنْهَبْ | تَنْهَبَنَّ | اِنْهَبَنَّ | 
| أَنْتِ | نَهَبْتِ | تَنْهَبِينَ | اِنْهَبِي | تَنْهَبِي | تَنْهَبِي | تَنْهَبِنَّ | اِنْهَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | نَهَبْتُمَا | تَنْهَبَانِ | اِنْهَبَا | تَنْهَبَا | تَنْهَبَا | تَنْهَبَانِّ | اِنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | نَهَبْتُمَا | تَنْهَبَانِ | اِنْهَبَا | تَنْهَبَا | تَنْهَبَا | تَنْهَبَانِّ | اِنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | نَهَبْتُم | تَنْهَبُونَ | اِنْهَبُوا | تَنْهَبُوا | تَنْهَبُوا | تَنْهَبُنَّ | اِنْهَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | نَهَبْتُنَّ | تَنْهَبْنَ | اِنْهَبْنَ | تَنْهَبْنَ | تَنْهَبْنَ | تَنْهَبْنَانِّ | اِنْهَبْنَانِّ | 
| أَنَا | نَهَبْتُ | أَنْهَبُ | أَنْهَبَ | أَنْهَبْ | أَنْهَبَنَّ | ||
| نَحْنُ | نَهَبْنَا | نَنْهَبُ | نَنْهَبَ | نَنْهَبْ | نَنْهَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | نُهِبَ | يُنْهَبُ | يُنْهَبَ | يُنْهَبْ | يُنْهَبَنَّ | 
| هِيَ | نُهِبَتْ | تُنْهَبُ | تُنْهَبَ | تُنْهَبْ | تُنْهَبَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | نُهِبَا | يُنْهَبَانِ | يُنْهَبَا | يُنْهَبَا | يُنْهَبَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | نُهِبَتَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| هُمْ | نُهِبُوا | يُنْهَبُونَ | يُنْهَبُوا | يُنْهَبُوا | يُنْهَبُنَّ | 
| هُنَّ | نُهِبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | نُهِبْتَ | تُنْهَبُ | تُنْهَبَ | تُنْهَبْ | تُنْهَبَنَّ | 
| أَنْتِ | نُهِبْتِ | تُنْهَبِينَ | تُنْهَبِي | تُنْهَبِي | تُنْهَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | نُهِبْتُمَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | نُهِبْتُمَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | نُهِبْتُم | تُنْهَبُونَ | تُنْهَبُوا | تُنْهَبُوا | تُنْهَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | نُهِبْتُنَّ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَانِّ | 
| أَنَا | نُهِبْتُ | أُنْهَبُ | أُنْهَبَ | أُنْهَبْ | أُنْهَبَنَّ | 
| نَحْنُ | نُهِبْنَا | نُنْهَبُ | نُنْهَبَ | نُنْهَبْ | نُنْهَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | أَنْهَبَ | يُنْهِبُ | يُنْهِبَ | يُنْهِبْ | يُنْهِبَنَّ | ||
| هِيَ | أَنْهَبَتْ | تُنْهِبُ | تُنْهِبَ | تُنْهِبْ | تُنْهِبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | أَنْهَبَا | يُنْهِبَانِ | يُنْهِبَا | يُنْهِبَا | يُنْهِبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | أَنْهَبَتَا | تُنْهِبَانِ | تُنْهِبَا | تُنْهِبَا | تُنْهِبَانِّ | ||
| هُمْ | أَنْهَبُوا | يُنْهِبُونَ | يُنْهِبُوا | يُنْهِبُوا | يُنْهِبُنَّ | ||
| هُنَّ | أَنْهَبْنَ | يُنْهِبْنَ | يُنْهِبْنَ | يُنْهِبْنَ | يُنْهِبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | أَنْهَبْتَ | تُنْهِبُ | أَنْهِبْ | تُنْهِبَ | تُنْهِبْ | تُنْهِبَنَّ | أَنْهِبَنَّ | 
| أَنْتِ | أَنْهَبْتِ | تُنْهِبِينَ | أَنْهِبِي | تُنْهِبِي | تُنْهِبِي | تُنْهِبِنَّ | أَنْهِبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | أَنْهَبْتُمَا | تُنْهِبَانِ | أَنْهِبَا | تُنْهِبَا | تُنْهِبَا | تُنْهِبَانِّ | أَنْهِبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | أَنْهَبْتُمَا | تُنْهِبَانِ | أَنْهِبَا | تُنْهِبَا | تُنْهِبَا | تُنْهِبَانِّ | أَنْهِبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | أَنْهَبْتُم | تُنْهِبُونَ | أَنْهِبُوا | تُنْهِبُوا | تُنْهِبُوا | تُنْهِبُنَّ | أَنْهِبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | أَنْهَبْتُنَّ | تُنْهِبْنَ | أَنْهِبْنَ | تُنْهِبْنَ | تُنْهِبْنَ | تُنْهِبْنَانِّ | أَنْهِبْنَانِّ | 
| أَنَا | أَنْهَبْتُ | أُنْهِبُ | أُنْهِبَ | أُنْهِبْ | أُنْهِبَنَّ | ||
| نَحْنُ | أَنْهَبْنَا | نُنْهِبُ | نُنْهِبَ | نُنْهِبْ | نُنْهِبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | أُنْهِبَ | يُنْهَبُ | يُنْهَبَ | يُنْهَبْ | يُنْهَبَنَّ | 
| هِيَ | أُنْهِبَتْ | تُنْهَبُ | تُنْهَبَ | تُنْهَبْ | تُنْهَبَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | أُنْهِبَا | يُنْهَبَانِ | يُنْهَبَا | يُنْهَبَا | يُنْهَبَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | أُنْهِبَتَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| هُمْ | أُنْهِبُوا | يُنْهَبُونَ | يُنْهَبُوا | يُنْهَبُوا | يُنْهَبُنَّ | 
| هُنَّ | أُنْهِبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَ | يُنْهَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | أُنْهِبْتَ | تُنْهَبُ | تُنْهَبَ | تُنْهَبْ | تُنْهَبَنَّ | 
| أَنْتِ | أُنْهِبْتِ | تُنْهَبِينَ | تُنْهَبِي | تُنْهَبِي | تُنْهَبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | أُنْهِبْتُمَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | أُنْهِبْتُمَا | تُنْهَبَانِ | تُنْهَبَا | تُنْهَبَا | تُنْهَبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | أُنْهِبْتُم | تُنْهَبُونَ | تُنْهَبُوا | تُنْهَبُوا | تُنْهَبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | أُنْهِبْتُنَّ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَ | تُنْهَبْنَانِّ | 
| أَنَا | أُنْهِبْتُ | أُنْهَبُ | أُنْهَبَ | أُنْهَبْ | أُنْهَبَنَّ | 
| نَحْنُ | أُنْهِبْنَا | نُنْهَبُ | نُنْهَبَ | نُنْهَبْ | نُنْهَبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | هَبَّى | يُهَبِّي | يُهَبِّيَ | يُهَبِّ | يُهَبِّيَنَّ | ||
| هِيَ | هَبَّيَتْ | تُهَبِّي | تُهَبِّيَ | تُهَبِّ | تُهَبِّيَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | هَبَّيَا | يُهَبِّيَانِ | يُهَبِّيَا | يُهَبِّيَا | يُهَبِّيَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | هَبَّيَتَا | تُهَبِّيَانِ | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَانِّ | ||
| هُمْ | هَبَّوْا | يُهَبُّونَ | يُهَبُّوا | يُهَبُّوا | يُهَبُّنَّ | ||
| هُنَّ | هَبَّيْنَ | يُهَبِّينَ | يُهَبِّينَ | يُهَبِّينَ | يُهَبِّينَانِّ | ||
| أَنْتَ | هَبَّيْتَ | تُهَبِّي | هَبِّ | تُهَبِّيَ | تُهَبِّ | تُهَبِّيَنَّ | هَبِّيَنَّ | 
| أَنْتِ | هَبَّيْتِ | تُهَبِّينَ | هَبِّي | تُهَبِّي | تُهَبِّي | تُهَبِّنَّ | هَبِّنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | هَبَّيْتُمَا | تُهَبِّيَانِ | هَبِّيَا | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَانِّ | هَبِّيَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | هَبَّيْتُمَا | تُهَبِّيَانِ | هَبِّيَا | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَا | تُهَبِّيَانِّ | هَبِّيَانِّ | 
| أَنْتُمْ | هَبَّيْتُم | تُهَبُّونَ | هَبُّوا | تُهَبُّوا | تُهَبُّوا | تُهَبُّنَّ | هَبُّنَّ | 
| أَنْتُنَّ | هَبَّيْتُنَّ | تُهَبِّينَ | هَبِّينَ | تُهَبِّينَ | تُهَبِّينَ | تُهَبِّينَانِّ | هَبِّينَانِّ | 
| أَنَا | هَبَّيْتُ | أُهَبِّي | أُهَبِّيَ | أُهَبِّ | أُهَبِّيَنَّ | ||
| نَحْنُ | هَبَّيْنَا | نُهَبِّي | نُهَبِّيَ | نُهَبِّ | نُهَبِّيَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | هُبِّيَ | يُهَبَّى | يُهَبَّى | يُهَبَّ | يُهَبَّيَنَّ | 
| هِيَ | هُبِّيَتْ | تُهَبَّى | تُهَبَّى | تُهَبَّ | تُهَبَّيَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | هُبِّيَا | يُهَبَّيَانِ | يُهَبَّيَا | يُهَبَّيَا | يُهَبَّيَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | هُبِّيَتَا | تُهَبَّيَانِ | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَانِّ | 
| هُمْ | هُبُّوا | يُهَبَّوْنَ | يُهَبَّوْا | يُهَبَّوْا | يُهَبُّنَّ | 
| هُنَّ | هُبِّينَ | يُهَبَّيْنَ | يُهَبَّيْنَ | يُهَبَّيْنَ | يُهَبَّيْنَانِّ | 
| أَنْتَ | هُبِّيتَ | تُهَبَّى | تُهَبَّى | تُهَبَّ | تُهَبَّيَنَّ | 
| أَنْتِ | هُبِّيتِ | تُهَبَّيْنَ | تُهَبَّيْ | تُهَبَّيْ | تُهَبَّيِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | هُبِّيتُمَا | تُهَبَّيَانِ | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | هُبِّيتُمَا | تُهَبَّيَانِ | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَا | تُهَبَّيَانِّ | 
| أَنْتُمْ | هُبِّيتُم | تُهَبَّوْنَ | تُهَبَّوْا | تُهَبَّوْا | تُهَبُّنَّ | 
| أَنْتُنَّ | هُبِّيتُنَّ | تُهَبَّيْنَ | تُهَبَّيْنَ | تُهَبَّيْنَ | تُهَبَّيْنَانِّ | 
| أَنَا | هُبِّيتُ | أُهَبَّى | أُهَبَّى | أُهَبَّ | أُهَبَّيَنَّ | 
| نَحْنُ | هُبِّينَا | نُهَبَّى | نُهَبَّى | نُهَبَّ | نُهَبَّيَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | هَبَا | يَهْبُو | يَهْبُوَ | يَهْبُ | يَهْبُوَنَّ | ||
| هِيَ | هَبَتْ | تَهْبُو | تَهْبُوَ | تَهْبُ | تَهْبُوَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | هَبَوَا | يَهْبُوَانِ | يَهْبُوَا | يَهْبُوَا | يَهْبُوَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | هَبَتَا | تَهْبُوَانِ | تَهْبُوَا | تَهْبُوَا | تَهْبُوَانِّ | ||
| هُمْ | هَبَوْا | يَهْبُونَ | يَهْبُوا | يَهْبُوا | يَهْبُنَّ | ||
| هُنَّ | هَبَوْنَ | يَهْبُونَ | يَهْبُونَ | يَهْبُونَ | يَهْبُونَانِّ | ||
| أَنْتَ | هَبَوْتَ | تَهْبُو | اُهْبُ | تَهْبُوَ | تَهْبُ | تَهْبُوَنَّ | اُهْبُوَنَّ | 
| أَنْتِ | هَبَوْتِ | تَهْبُوِينَ | اُهْبِي | تَهْبِي | تَهْبِي | تَهْبِنَّ | اُهْبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | هَبَوْتُمَا | تَهْبُوَانِ | اُهْبُوَا | تَهْبُوَا | تَهْبُوَا | تَهْبُوَانِّ | اُهْبُوَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | هَبَوْتُمَا | تَهْبُوَانِ | اُهْبُوَا | تَهْبُوَا | تَهْبُوَا | تَهْبُوَانِّ | اُهْبُوَانِّ | 
| أَنْتُمْ | هَبَوْتُم | تَهْبُونَ | اُهْبُوا | تَهْبُوا | تَهْبُوا | تَهْبُنَّ | اُهْبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | هَبَوْتُنَّ | تَهْبُونَ | اُهْبُونَ | تَهْبُونَ | تَهْبُونَ | تَهْبُونَانِّ | اُهْبُونَانِّ | 
| أَنَا | هَبَوْتُ | أَهْبُو | أَهْبُوَ | أَهْبُ | أَهْبُوَنَّ | ||
| نَحْنُ | هَبَوْنَا | نَهْبُو | نَهْبُوَ | نَهْبُ | نَهْبُوَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | |||||
| هِيَ | |||||
| هُمَا - مذكر | |||||
| هُمَا - مؤنث | |||||
| هُمْ | |||||
| هُنَّ | |||||
| أَنْتَ | |||||
| أَنْتِ | |||||
| أَنْتُمَا - مذكر | |||||
| أَنْتُمَا - مؤنث | |||||
| أَنْتُمْ | |||||
| أَنْتُنَّ | |||||
| أَنَا | |||||
| نَحْنُ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد | 
| هُوَ | أَهَابَ | يُهِيبُ | يُهِيبَ | يُهِبْ | يُهِيبَنَّ | ||
| هِيَ | أَهَابَتْ | تُهِيبُ | تُهِيبَ | تُهِبْ | تُهِيبَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | أَهَابَا | يُهِيبَانِ | يُهِيبَا | يُهِيبَا | يُهِيبَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | أَهَابَتَا | تُهِيبَانِ | تُهِيبَا | تُهِيبَا | تُهِيبَانِّ | ||
| هُمْ | أَهَابُوا | يُهِيبُونَ | يُهِيبُوا | يُهِيبُوا | يُهِيبُنَّ | ||
| هُنَّ | أَهَبْنَ | يُهِبْنَ | يُهِبْنَ | يُهِبْنَ | يُهِبْنَانِّ | ||
| أَنْتَ | أَهَبْتَ | تُهِيبُ | أَهِبْ | تُهِيبَ | تُهِبْ | تُهِيبَنَّ | أَهِيبَنَّ | 
| أَنْتِ | أَهَبْتِ | تُهِيبِينَ | أَهِيبِي | تُهِيبِي | تُهِيبِي | تُهِيبِنَّ | أَهِيبِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | أَهَبْتُمَا | تُهِيبَانِ | أَهِيبَا | تُهِيبَا | تُهِيبَا | تُهِيبَانِّ | أَهِيبَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | أَهَبْتُمَا | تُهِيبَانِ | أَهِيبَا | تُهِيبَا | تُهِيبَا | تُهِيبَانِّ | أَهِيبَانِّ | 
| أَنْتُمْ | أَهَبْتُم | تُهِيبُونَ | أَهِيبُوا | تُهِيبُوا | تُهِيبُوا | تُهِيبُنَّ | أَهِيبُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | أَهَبْتُنَّ | تُهِبْنَ | أَهِبْنَ | تُهِبْنَ | تُهِبْنَ | تُهِبْنَانِّ | أَهِبْنَانِّ | 
| أَنَا | أَهَبْتُ | أُهِيبُ | أُهِيبَ | أُهِبْ | أُهِيبَنَّ | ||
| نَحْنُ | أَهَبْنَا | نُهِيبُ | نُهِيبَ | نُهِبْ | نُهِيبَنَّ | 
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | 
| هُوَ | أُهِيبَ | يُهَابُ | يُهَابَ | يُهَبْ | يُهَابَنَّ | 
| هِيَ | أُهِيبَتْ | تُهَابُ | تُهَابَ | تُهَبْ | تُهَابَنَّ | 
| هُمَا - مذكر | أُهِيبَا | يُهَابَانِ | يُهَابَا | يُهَابَا | يُهَابَانِّ | 
| هُمَا - مؤنث | أُهِيبَتَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ | 
| هُمْ | أُهِيبُوا | يُهَابُونَ | يُهَابُوا | يُهَابُوا | يُهَابُنَّ | 
| هُنَّ | أُهِبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَانِّ | 
| أَنْتَ | أُهِبْتَ | تُهَابُ | تُهَابَ | تُهَبْ | تُهَابَنَّ | 
| أَنْتِ | أُهِبْتِ | تُهَابِينَ | تُهَابِي | تُهَابِي | تُهَابِنَّ | 
| أَنْتُمَا - مذكر | أُهِبْتُمَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ | 
| أَنْتُمَا - مؤنث | أُهِبْتُمَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ | 
| أَنْتُمْ | أُهِبْتُم | تُهَابُونَ | تُهَابُوا | تُهَابُوا | تُهَابُنَّ | 
| أَنْتُنَّ | أُهِبْتُنَّ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَانِّ | 
| أَنَا | أُهِبْتُ | أُهَابُ | أُهَابَ | أُهَبْ | أُهَابَنَّ | 
| نَحْنُ | أُهِبْنَا | نُهَابُ | نُهَابَ | نُهَبْ | نُهَابَنَّ | 
