إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | خَونَ | يَخْوَنُ | يَخْوَنَ | يَخْوَنْ | يَخْوَنَنَّ | ||
هِيَ | خَونَتْ | تَخْوَنُ | تَخْوَنَ | تَخْوَنْ | تَخْوَنَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | خَونَا | يَخْوَنَانِ | يَخْوَنَا | يَخْوَنَا | يَخْوَنَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | خَونَتَا | تَخْوَنَانِ | تَخْوَنَا | تَخْوَنَا | تَخْوَنَانِّ | ||
هُمْ | خَونُوا | يَخْوَنُونَ | يَخْوَنُوا | يَخْوَنُوا | يَخْوَنُنَّ | ||
هُنَّ | خَونَّ | يَخْوَنَّ | يَخْوَنَّ | يَخْوَنَّ | يَخْوَنَّانِّ | ||
أَنْتَ | خَونْتَ | تَخْوَنُ | اِخْوَنْ | تَخْوَنَ | تَخْوَنْ | تَخْوَنَنَّ | اِخْوَنَنَّ |
أَنْتِ | خَونْتِ | تَخْوَنِينَ | اِخْوَنِي | تَخْوَنِي | تَخْوَنِي | تَخْوَنِنَّ | اِخْوَنِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خَونْتُمَا | تَخْوَنَانِ | اِخْوَنَا | تَخْوَنَا | تَخْوَنَا | تَخْوَنَانِّ | اِخْوَنَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خَونْتُمَا | تَخْوَنَانِ | اِخْوَنَا | تَخْوَنَا | تَخْوَنَا | تَخْوَنَانِّ | اِخْوَنَانِّ |
أَنْتُمْ | خَونْتُم | تَخْوَنُونَ | اِخْوَنُوا | تَخْوَنُوا | تَخْوَنُوا | تَخْوَنُنَّ | اِخْوَنُنَّ |
أَنْتُنَّ | خَونْتُنَّ | تَخْوَنَّ | اِخْوَنَّ | تَخْوَنَّ | تَخْوَنَّ | تَخْوَنَّانِّ | اِخْوَنَّانِّ |
أَنَا | خَونْتُ | أَخْوَنُ | أَخْوَنَ | أَخْوَنْ | أَخْوَنَنَّ | ||
نَحْنُ | خَونَّا | نَخْوَنُ | نَخْوَنَ | نَخْوَنْ | نَخْوَنَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | خُوِنَ | يُخْوَنُ | يُخْوَنَ | يُخْوَنْ | يُخْوَنَنَّ |
هِيَ | خُوِنَتْ | تُخْوَنُ | تُخْوَنَ | تُخْوَنْ | تُخْوَنَنَّ |
هُمَا - مذكر | خُوِنَا | يُخْوَنَانِ | يُخْوَنَا | يُخْوَنَا | يُخْوَنَانِّ |
هُمَا - مؤنث | خُوِنَتَا | تُخْوَنَانِ | تُخْوَنَا | تُخْوَنَا | تُخْوَنَانِّ |
هُمْ | خُوِنُوا | يُخْوَنُونَ | يُخْوَنُوا | يُخْوَنُوا | يُخْوَنُنَّ |
هُنَّ | خِنَّ | يُخْوَنَّ | يُخْوَنَّ | يُخْوَنَّ | يُخْوَنَّانِّ |
أَنْتَ | خُوِنْتَ | تُخْوَنُ | تُخْوَنَ | تُخْوَنْ | تُخْوَنَنَّ |
أَنْتِ | خُوِنْتِ | تُخْوَنِينَ | تُخْوَنِي | تُخْوَنِي | تُخْوَنِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خُوِنْتُمَا | تُخْوَنَانِ | تُخْوَنَا | تُخْوَنَا | تُخْوَنَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خُوِنْتُمَا | تُخْوَنَانِ | تُخْوَنَا | تُخْوَنَا | تُخْوَنَانِّ |
أَنْتُمْ | خُوِنْتُم | تُخْوَنُونَ | تُخْوَنُوا | تُخْوَنُوا | تُخْوَنُنَّ |
أَنْتُنَّ | خُوِنْتُنَّ | تُخْوَنَّ | تُخْوَنَّ | تُخْوَنَّ | تُخْوَنَّانِّ |
أَنَا | خُوِنْتُ | أُخْوَنُ | أُخْوَنَ | أُخْوَنْ | أُخْوَنَنَّ |
نَحْنُ | خِنَّا | نُخْوَنُ | نُخْوَنَ | نُخْوَنْ | نُخْوَنَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | خَانَ | يَخُونُ | يَخُونَ | يَخُنْ | يَخُونَنَّ | ||
هِيَ | خَانَتْ | تَخُونُ | تَخُونَ | تَخُنْ | تَخُونَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | خَانَا | يَخُونَانِ | يَخُونَا | يَخُونَا | يَخُونَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | خَانَتَا | تَخُونَانِ | تَخُونَا | تَخُونَا | تَخُونَانِّ | ||
هُمْ | خَانُوا | يَخُونُونَ | يَخُونُوا | يَخُونُوا | يَخُونُنَّ | ||
هُنَّ | خُنَّ | يَخُنَّ | يَخُنَّ | يَخُنَّ | يَخُنَّانِّ | ||
أَنْتَ | خُنْتَ | تَخُونُ | خُنْ | تَخُونَ | تَخُنْ | تَخُونَنَّ | خُونَنَّ |
أَنْتِ | خُنْتِ | تَخُونِينَ | خُونِي | تَخُونِي | تَخُونِي | تَخُونِنَّ | خُونِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خُنْتُمَا | تَخُونَانِ | خُونَا | تَخُونَا | تَخُونَا | تَخُونَانِّ | خُونَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خُنْتُمَا | تَخُونَانِ | خُونَا | تَخُونَا | تَخُونَا | تَخُونَانِّ | خُونَانِّ |
أَنْتُمْ | خُنْتُم | تَخُونُونَ | خُونُوا | تَخُونُوا | تَخُونُوا | تَخُونُنَّ | خُونُنَّ |
أَنْتُنَّ | خُنْتُنَّ | تَخُنَّ | خُنَّ | تَخُنَّ | تَخُنَّ | تَخُنَّانِّ | خُنَّانِّ |
أَنَا | خُنْتُ | أَخُونُ | أَخُونَ | أَخُنْ | أَخُونَنَّ | ||
نَحْنُ | خُنَّا | نَخُونُ | نَخُونَ | نَخُنْ | نَخُونَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | خِينَ | يُخَانُ | يُخَانَ | يُخَنْ | يُخَانَنَّ |
هِيَ | خِينَتْ | تُخَانُ | تُخَانَ | تُخَنْ | تُخَانَنَّ |
هُمَا - مذكر | خِينَا | يُخَانَانِ | يُخَانَا | يُخَانَا | يُخَانَانِّ |
هُمَا - مؤنث | خِينَتَا | تُخَانَانِ | تُخَانَا | تُخَانَا | تُخَانَانِّ |
هُمْ | خِينُوا | يُخَانُونَ | يُخَانُوا | يُخَانُوا | يُخَانُنَّ |
هُنَّ | خِنَّ | يُخَنَّ | يُخَنَّ | يُخَنَّ | يُخَنَّانِّ |
أَنْتَ | خِنْتَ | تُخَانُ | تُخَانَ | تُخَنْ | تُخَانَنَّ |
أَنْتِ | خِنْتِ | تُخَانِينَ | تُخَانِي | تُخَانِي | تُخَانِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خِنْتُمَا | تُخَانَانِ | تُخَانَا | تُخَانَا | تُخَانَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خِنْتُمَا | تُخَانَانِ | تُخَانَا | تُخَانَا | تُخَانَانِّ |
أَنْتُمْ | خِنْتُم | تُخَانُونَ | تُخَانُوا | تُخَانُوا | تُخَانُنَّ |
أَنْتُنَّ | خِنْتُنَّ | تُخَنَّ | تُخَنَّ | تُخَنَّ | تُخَنَّانِّ |
أَنَا | خِنْتُ | أُخَانُ | أُخَانَ | أُخَنْ | أُخَانَنَّ |
نَحْنُ | خِنَّا | نُخَانُ | نُخَانَ | نُخَنْ | نُخَانَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | خَوَّى | يُخَوِّي | يُخَوِّيَ | يُخَوِّ | يُخَوِّيَنَّ | ||
هِيَ | خَوَّتْ | تُخَوِّي | تُخَوِّيَ | تُخَوِّ | تُخَوِّيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | خَوَّيَا | يُخَوِّيَانِ | يُخَوِّيَا | يُخَوِّيَا | يُخَوِّيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | خَوَّتَا | تُخَوِّيَانِ | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَانِّ | ||
هُمْ | خَوَّوْا | يُخَوُّونَ | يُخَوُّوا | يُخَوُّوا | يُخَوُّنَّ | ||
هُنَّ | خَوَّيْنَ | يُخَوِّينَ | يُخَوِّينَ | يُخَوِّينَ | يُخَوِّينَانِّ | ||
أَنْتَ | خَوَّيْتَ | تُخَوِّي | خَوِّ | تُخَوِّيَ | تُخَوِّ | تُخَوِّيَنَّ | خَوِّيَنَّ |
أَنْتِ | خَوَّيْتِ | تُخَوِّينَ | خَوِّي | تُخَوِّي | تُخَوِّي | تُخَوِّنَّ | خَوِّنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خَوَّيْتُمَا | تُخَوِّيَانِ | خَوِّيَا | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَانِّ | خَوِّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خَوَّيْتُمَا | تُخَوِّيَانِ | خَوِّيَا | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَا | تُخَوِّيَانِّ | خَوِّيَانِّ |
أَنْتُمْ | خَوَّيْتُم | تُخَوُّونَ | خَوُّوا | تُخَوُّوا | تُخَوُّوا | تُخَوُّنَّ | خَوُّنَّ |
أَنْتُنَّ | خَوَّيْتُنَّ | تُخَوِّينَ | خَوِّينَ | تُخَوِّينَ | تُخَوِّينَ | تُخَوِّينَانِّ | خَوِّينَانِّ |
أَنَا | خَوَّيْتُ | أُخَوِّي | أُخَوِّيَ | أُخَوِّ | أُخَوِّيَنَّ | ||
نَحْنُ | خَوَّيْنَا | نُخَوِّي | نُخَوِّيَ | نُخَوِّ | نُخَوِّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | خُوِّيَ | يُخَوَّى | يُخَوَّى | يُخَوَّ | يُخَوَّيَنَّ |
هِيَ | خُوِّيَتْ | تُخَوَّى | تُخَوَّى | تُخَوَّ | تُخَوَّيَنَّ |
هُمَا - مذكر | خُوِّيَا | يُخَوَّيَانِ | يُخَوَّيَا | يُخَوَّيَا | يُخَوَّيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | خُوِّيَتَا | تُخَوَّيَانِ | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَانِّ |
هُمْ | خُوُّوا | يُخَوَّوْنَ | يُخَوَّوْا | يُخَوَّوْا | يُخَوُّنَّ |
هُنَّ | خُوِّينَ | يُخَوَّيْنَ | يُخَوَّيْنَ | يُخَوَّيْنَ | يُخَوَّيْنَانِّ |
أَنْتَ | خُوِّيتَ | تُخَوَّى | تُخَوَّى | تُخَوَّ | تُخَوَّيَنَّ |
أَنْتِ | خُوِّيتِ | تُخَوَّيْنَ | تُخَوَّيْ | تُخَوَّيْ | تُخَوَّيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | خُوِّيتُمَا | تُخَوَّيَانِ | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | خُوِّيتُمَا | تُخَوَّيَانِ | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَا | تُخَوَّيَانِّ |
أَنْتُمْ | خُوِّيتُم | تُخَوَّوْنَ | تُخَوَّوْا | تُخَوَّوْا | تُخَوُّنَّ |
أَنْتُنَّ | خُوِّيتُنَّ | تُخَوَّيْنَ | تُخَوَّيْنَ | تُخَوَّيْنَ | تُخَوَّيْنَانِّ |
أَنَا | خُوِّيتُ | أُخَوَّى | أُخَوَّى | أُخَوَّ | أُخَوَّيَنَّ |
نَحْنُ | خُوِّينَا | نُخَوَّى | نُخَوَّى | نُخَوَّ | نُخَوَّيَنَّ |