إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | سَبَعَ | يَسْبَعُ | يَسْبَعَ | يَسْبَعْ | يَسْبَعَنَّ | ||
هِيَ | سَبَعَتْ | تَسْبَعُ | تَسْبَعَ | تَسْبَعْ | تَسْبَعَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | سَبَعَا | يَسْبَعَانِ | يَسْبَعَا | يَسْبَعَا | يَسْبَعَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | سَبَعَتَا | تَسْبَعَانِ | تَسْبَعَا | تَسْبَعَا | تَسْبَعَانِّ | ||
هُمْ | سَبَعُوا | يَسْبَعُونَ | يَسْبَعُوا | يَسْبَعُوا | يَسْبَعُنَّ | ||
هُنَّ | سَبَعْنَ | يَسْبَعْنَ | يَسْبَعْنَ | يَسْبَعْنَ | يَسْبَعْنَانِّ | ||
أَنْتَ | سَبَعْتَ | تَسْبَعُ | اِسْبَعْ | تَسْبَعَ | تَسْبَعْ | تَسْبَعَنَّ | اِسْبَعَنَّ |
أَنْتِ | سَبَعْتِ | تَسْبَعِينَ | اِسْبَعِي | تَسْبَعِي | تَسْبَعِي | تَسْبَعِنَّ | اِسْبَعِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سَبَعْتُمَا | تَسْبَعَانِ | اِسْبَعَا | تَسْبَعَا | تَسْبَعَا | تَسْبَعَانِّ | اِسْبَعَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سَبَعْتُمَا | تَسْبَعَانِ | اِسْبَعَا | تَسْبَعَا | تَسْبَعَا | تَسْبَعَانِّ | اِسْبَعَانِّ |
أَنْتُمْ | سَبَعْتُم | تَسْبَعُونَ | اِسْبَعُوا | تَسْبَعُوا | تَسْبَعُوا | تَسْبَعُنَّ | اِسْبَعُنَّ |
أَنْتُنَّ | سَبَعْتُنَّ | تَسْبَعْنَ | اِسْبَعْنَ | تَسْبَعْنَ | تَسْبَعْنَ | تَسْبَعْنَانِّ | اِسْبَعْنَانِّ |
أَنَا | سَبَعْتُ | أَسْبَعُ | أَسْبَعَ | أَسْبَعْ | أَسْبَعَنَّ | ||
نَحْنُ | سَبَعْنَا | نَسْبَعُ | نَسْبَعَ | نَسْبَعْ | نَسْبَعَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | سُبِعَ | يُسْبَعُ | يُسْبَعَ | يُسْبَعْ | يُسْبَعَنَّ |
هِيَ | سُبِعَتْ | تُسْبَعُ | تُسْبَعَ | تُسْبَعْ | تُسْبَعَنَّ |
هُمَا - مذكر | سُبِعَا | يُسْبَعَانِ | يُسْبَعَا | يُسْبَعَا | يُسْبَعَانِّ |
هُمَا - مؤنث | سُبِعَتَا | تُسْبَعَانِ | تُسْبَعَا | تُسْبَعَا | تُسْبَعَانِّ |
هُمْ | سُبِعُوا | يُسْبَعُونَ | يُسْبَعُوا | يُسْبَعُوا | يُسْبَعُنَّ |
هُنَّ | سُبِعْنَ | يُسْبَعْنَ | يُسْبَعْنَ | يُسْبَعْنَ | يُسْبَعْنَانِّ |
أَنْتَ | سُبِعْتَ | تُسْبَعُ | تُسْبَعَ | تُسْبَعْ | تُسْبَعَنَّ |
أَنْتِ | سُبِعْتِ | تُسْبَعِينَ | تُسْبَعِي | تُسْبَعِي | تُسْبَعِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سُبِعْتُمَا | تُسْبَعَانِ | تُسْبَعَا | تُسْبَعَا | تُسْبَعَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سُبِعْتُمَا | تُسْبَعَانِ | تُسْبَعَا | تُسْبَعَا | تُسْبَعَانِّ |
أَنْتُمْ | سُبِعْتُم | تُسْبَعُونَ | تُسْبَعُوا | تُسْبَعُوا | تُسْبَعُنَّ |
أَنْتُنَّ | سُبِعْتُنَّ | تُسْبَعْنَ | تُسْبَعْنَ | تُسْبَعْنَ | تُسْبَعْنَانِّ |
أَنَا | سُبِعْتُ | أُسْبَعُ | أُسْبَعَ | أُسْبَعْ | أُسْبَعَنَّ |
نَحْنُ | سُبِعْنَا | نُسْبَعُ | نُسْبَعَ | نُسْبَعْ | نُسْبَعَنَّ |