إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | سَفَهَ | يَسْفُهُ | يَسْفُهَ | يَسْفُهْ | يَسْفُهَنَّ | ||
هِيَ | سَفَهَتْ | تَسْفُهُ | تَسْفُهَ | تَسْفُهْ | تَسْفُهَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | سَفَهَا | يَسْفُهَانِ | يَسْفُهَا | يَسْفُهَا | يَسْفُهَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | سَفَهَتَا | تَسْفُهَانِ | تَسْفُهَا | تَسْفُهَا | تَسْفُهَانِّ | ||
هُمْ | سَفَهُوا | يَسْفُهُونَ | يَسْفُهُوا | يَسْفُهُوا | يَسْفُهُنَّ | ||
هُنَّ | سَفَهْنَ | يَسْفُهْنَ | يَسْفُهْنَ | يَسْفُهْنَ | يَسْفُهْنَانِّ | ||
أَنْتَ | سَفَهْتَ | تَسْفُهُ | اُسْفُهْ | تَسْفُهَ | تَسْفُهْ | تَسْفُهَنَّ | اُسْفُهَنَّ |
أَنْتِ | سَفَهْتِ | تَسْفُهِينَ | اُسْفُهِي | تَسْفُهِي | تَسْفُهِي | تَسْفُهِنَّ | اُسْفُهِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سَفَهْتُمَا | تَسْفُهَانِ | اُسْفُهَا | تَسْفُهَا | تَسْفُهَا | تَسْفُهَانِّ | اُسْفُهَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سَفَهْتُمَا | تَسْفُهَانِ | اُسْفُهَا | تَسْفُهَا | تَسْفُهَا | تَسْفُهَانِّ | اُسْفُهَانِّ |
أَنْتُمْ | سَفَهْتُم | تَسْفُهُونَ | اُسْفُهُوا | تَسْفُهُوا | تَسْفُهُوا | تَسْفُهُنَّ | اُسْفُهُنَّ |
أَنْتُنَّ | سَفَهْتُنَّ | تَسْفُهْنَ | اُسْفُهْنَ | تَسْفُهْنَ | تَسْفُهْنَ | تَسْفُهْنَانِّ | اُسْفُهْنَانِّ |
أَنَا | سَفَهْتُ | أَسْفُهُ | أَسْفُهَ | أَسْفُهْ | أَسْفُهَنَّ | ||
نَحْنُ | سَفَهْنَا | نَسْفُهُ | نَسْفُهَ | نَسْفُهْ | نَسْفُهَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | سُفِهَ | يُسْفَهُ | يُسْفَهَ | يُسْفَهْ | يُسْفَهَنَّ |
هِيَ | سُفِهَتْ | تُسْفَهُ | تُسْفَهَ | تُسْفَهْ | تُسْفَهَنَّ |
هُمَا - مذكر | سُفِهَا | يُسْفَهَانِ | يُسْفَهَا | يُسْفَهَا | يُسْفَهَانِّ |
هُمَا - مؤنث | سُفِهَتَا | تُسْفَهَانِ | تُسْفَهَا | تُسْفَهَا | تُسْفَهَانِّ |
هُمْ | سُفِهُوا | يُسْفَهُونَ | يُسْفَهُوا | يُسْفَهُوا | يُسْفَهُنَّ |
هُنَّ | سُفِهْنَ | يُسْفَهْنَ | يُسْفَهْنَ | يُسْفَهْنَ | يُسْفَهْنَانِّ |
أَنْتَ | سُفِهْتَ | تُسْفَهُ | تُسْفَهَ | تُسْفَهْ | تُسْفَهَنَّ |
أَنْتِ | سُفِهْتِ | تُسْفَهِينَ | تُسْفَهِي | تُسْفَهِي | تُسْفَهِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سُفِهْتُمَا | تُسْفَهَانِ | تُسْفَهَا | تُسْفَهَا | تُسْفَهَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سُفِهْتُمَا | تُسْفَهَانِ | تُسْفَهَا | تُسْفَهَا | تُسْفَهَانِّ |
أَنْتُمْ | سُفِهْتُم | تُسْفَهُونَ | تُسْفَهُوا | تُسْفَهُوا | تُسْفَهُنَّ |
أَنْتُنَّ | سُفِهْتُنَّ | تُسْفَهْنَ | تُسْفَهْنَ | تُسْفَهْنَ | تُسْفَهْنَانِّ |
أَنَا | سُفِهْتُ | أُسْفَهُ | أُسْفَهَ | أُسْفَهْ | أُسْفَهَنَّ |
نَحْنُ | سُفِهْنَا | نُسْفَهُ | نُسْفَهَ | نُسْفَهْ | نُسْفَهَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | سَفَّهَ | يُسَفِّهُ | يُسَفِّهَ | يُسَفِّهْ | يُسَفِّهَنَّ | ||
هِيَ | سَفَّهَتْ | تُسَفِّهُ | تُسَفِّهَ | تُسَفِّهْ | تُسَفِّهَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | سَفَّهَا | يُسَفِّهَانِ | يُسَفِّهَا | يُسَفِّهَا | يُسَفِّهَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | سَفَّهَتَا | تُسَفِّهَانِ | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَانِّ | ||
هُمْ | سَفَّهُوا | يُسَفِّهُونَ | يُسَفِّهُوا | يُسَفِّهُوا | يُسَفِّهُنَّ | ||
هُنَّ | سَفَّهْنَ | يُسَفِّهْنَ | يُسَفِّهْنَ | يُسَفِّهْنَ | يُسَفِّهْنَانِّ | ||
أَنْتَ | سَفَّهْتَ | تُسَفِّهُ | سَفِّهْ | تُسَفِّهَ | تُسَفِّهْ | تُسَفِّهَنَّ | سَفِّهَنَّ |
أَنْتِ | سَفَّهْتِ | تُسَفِّهِينَ | سَفِّهِي | تُسَفِّهِي | تُسَفِّهِي | تُسَفِّهِنَّ | سَفِّهِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سَفَّهْتُمَا | تُسَفِّهَانِ | سَفِّهَا | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَانِّ | سَفِّهَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سَفَّهْتُمَا | تُسَفِّهَانِ | سَفِّهَا | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَا | تُسَفِّهَانِّ | سَفِّهَانِّ |
أَنْتُمْ | سَفَّهْتُم | تُسَفِّهُونَ | سَفِّهُوا | تُسَفِّهُوا | تُسَفِّهُوا | تُسَفِّهُنَّ | سَفِّهُنَّ |
أَنْتُنَّ | سَفَّهْتُنَّ | تُسَفِّهْنَ | سَفِّهْنَ | تُسَفِّهْنَ | تُسَفِّهْنَ | تُسَفِّهْنَانِّ | سَفِّهْنَانِّ |
أَنَا | سَفَّهْتُ | أُسَفِّهُ | أُسَفِّهَ | أُسَفِّهْ | أُسَفِّهَنَّ | ||
نَحْنُ | سَفَّهْنَا | نُسَفِّهُ | نُسَفِّهَ | نُسَفِّهْ | نُسَفِّهَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | سُفِّهَ | يُسَفَّهُ | يُسَفَّهَ | يُسَفَّهْ | يُسَفَّهَنَّ |
هِيَ | سُفِّهَتْ | تُسَفَّهُ | تُسَفَّهَ | تُسَفَّهْ | تُسَفَّهَنَّ |
هُمَا - مذكر | سُفِّهَا | يُسَفَّهَانِ | يُسَفَّهَا | يُسَفَّهَا | يُسَفَّهَانِّ |
هُمَا - مؤنث | سُفِّهَتَا | تُسَفَّهَانِ | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَانِّ |
هُمْ | سُفِّهُوا | يُسَفَّهُونَ | يُسَفَّهُوا | يُسَفَّهُوا | يُسَفَّهُنَّ |
هُنَّ | سُفِّهْنَ | يُسَفَّهْنَ | يُسَفَّهْنَ | يُسَفَّهْنَ | يُسَفَّهْنَانِّ |
أَنْتَ | سُفِّهْتَ | تُسَفَّهُ | تُسَفَّهَ | تُسَفَّهْ | تُسَفَّهَنَّ |
أَنْتِ | سُفِّهْتِ | تُسَفَّهِينَ | تُسَفَّهِي | تُسَفَّهِي | تُسَفَّهِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | سُفِّهْتُمَا | تُسَفَّهَانِ | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | سُفِّهْتُمَا | تُسَفَّهَانِ | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَا | تُسَفَّهَانِّ |
أَنْتُمْ | سُفِّهْتُم | تُسَفَّهُونَ | تُسَفَّهُوا | تُسَفَّهُوا | تُسَفَّهُنَّ |
أَنْتُنَّ | سُفِّهْتُنَّ | تُسَفَّهْنَ | تُسَفَّهْنَ | تُسَفَّهْنَ | تُسَفَّهْنَانِّ |
أَنَا | سُفِّهْتُ | أُسَفَّهُ | أُسَفَّهَ | أُسَفَّهْ | أُسَفَّهَنَّ |
نَحْنُ | سُفِّهْنَا | نُسَفَّهُ | نُسَفَّهَ | نُسَفَّهْ | نُسَفَّهَنَّ |