إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | هَابَ | يَهِيبُ | يَهِيبَ | يَهِبْ | يَهِيبَنَّ | ||
هِيَ | هَابَتْ | تَهِيبُ | تَهِيبَ | تَهِبْ | تَهِيبَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | هَابَا | يَهِيبَانِ | يَهِيبَا | يَهِيبَا | يَهِيبَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | هَابَتَا | تَهِيبَانِ | تَهِيبَا | تَهِيبَا | تَهِيبَانِّ | ||
هُمْ | هَابُوا | يَهِيبُونَ | يَهِيبُوا | يَهِيبُوا | يَهِيبُنَّ | ||
هُنَّ | هِبْنَ | يَهِبْنَ | يَهِبْنَ | يَهِبْنَ | يَهِبْنَانِّ | ||
أَنْتَ | هِبْتَ | تَهِيبُ | هِبْ | تَهِيبَ | تَهِبْ | تَهِيبَنَّ | هِيبَنَّ |
أَنْتِ | هِبْتِ | تَهِيبِينَ | هِيبِي | تَهِيبِي | تَهِيبِي | تَهِيبِنَّ | هِيبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هِبْتُمَا | تَهِيبَانِ | هِيبَا | تَهِيبَا | تَهِيبَا | تَهِيبَانِّ | هِيبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هِبْتُمَا | تَهِيبَانِ | هِيبَا | تَهِيبَا | تَهِيبَا | تَهِيبَانِّ | هِيبَانِّ |
أَنْتُمْ | هِبْتُم | تَهِيبُونَ | هِيبُوا | تَهِيبُوا | تَهِيبُوا | تَهِيبُنَّ | هِيبُنَّ |
أَنْتُنَّ | هِبْتُنَّ | تَهِبْنَ | هِبْنَ | تَهِبْنَ | تَهِبْنَ | تَهِبْنَانِّ | هِبْنَانِّ |
أَنَا | هِبْتُ | أَهِيبُ | أَهِيبَ | أَهِبْ | أَهِيبَنَّ | ||
نَحْنُ | هِبْنَا | نَهِيبُ | نَهِيبَ | نَهِبْ | نَهِيبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | هِيبَ | يُهَابُ | يُهَابَ | يُهَبْ | يُهَابَنَّ |
هِيَ | هِيبَتْ | تُهَابُ | تُهَابَ | تُهَبْ | تُهَابَنَّ |
هُمَا - مذكر | هِيبَا | يُهَابَانِ | يُهَابَا | يُهَابَا | يُهَابَانِّ |
هُمَا - مؤنث | هِيبَتَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ |
هُمْ | هِيبُوا | يُهَابُونَ | يُهَابُوا | يُهَابُوا | يُهَابُنَّ |
هُنَّ | هُبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَ | يُهَبْنَانِّ |
أَنْتَ | هُبْتَ | تُهَابُ | تُهَابَ | تُهَبْ | تُهَابَنَّ |
أَنْتِ | هُبْتِ | تُهَابِينَ | تُهَابِي | تُهَابِي | تُهَابِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هُبْتُمَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هُبْتُمَا | تُهَابَانِ | تُهَابَا | تُهَابَا | تُهَابَانِّ |
أَنْتُمْ | هُبْتُم | تُهَابُونَ | تُهَابُوا | تُهَابُوا | تُهَابُنَّ |
أَنْتُنَّ | هُبْتُنَّ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَ | تُهَبْنَانِّ |
أَنَا | هُبْتُ | أُهَابُ | أُهَابَ | أُهَبْ | أُهَابَنَّ |
نَحْنُ | هُبْنَا | نُهَابُ | نُهَابَ | نُهَبْ | نُهَابَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | هَيِبَ | يَهْيَبُ | يَهْيَبَ | يَهْيَبْ | يَهْيَبَنَّ | ||
هِيَ | هَيِبَتْ | تَهْيَبُ | تَهْيَبَ | تَهْيَبْ | تَهْيَبَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | هَيِبَا | يَهْيَبَانِ | يَهْيَبَا | يَهْيَبَا | يَهْيَبَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | هَيِبَتَا | تَهْيَبَانِ | تَهْيَبَا | تَهْيَبَا | تَهْيَبَانِّ | ||
هُمْ | هَيِبُوا | يَهْيَبُونَ | يَهْيَبُوا | يَهْيَبُوا | يَهْيَبُنَّ | ||
هُنَّ | هَيِبْنَ | يَهْيَبْنَ | يَهْيَبْنَ | يَهْيَبْنَ | يَهْيَبْنَانِّ | ||
أَنْتَ | هَيِبْتَ | تَهْيَبُ | اِهْيَبْ | تَهْيَبَ | تَهْيَبْ | تَهْيَبَنَّ | اِهْيَبَنَّ |
أَنْتِ | هَيِبْتِ | تَهْيَبِينَ | اِهْيَبِي | تَهْيَبِي | تَهْيَبِي | تَهْيَبِنَّ | اِهْيَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هَيِبْتُمَا | تَهْيَبَانِ | اِهْيَبَا | تَهْيَبَا | تَهْيَبَا | تَهْيَبَانِّ | اِهْيَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هَيِبْتُمَا | تَهْيَبَانِ | اِهْيَبَا | تَهْيَبَا | تَهْيَبَا | تَهْيَبَانِّ | اِهْيَبَانِّ |
أَنْتُمْ | هَيِبْتُم | تَهْيَبُونَ | اِهْيَبُوا | تَهْيَبُوا | تَهْيَبُوا | تَهْيَبُنَّ | اِهْيَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | هَيِبْتُنَّ | تَهْيَبْنَ | اِهْيَبْنَ | تَهْيَبْنَ | تَهْيَبْنَ | تَهْيَبْنَانِّ | اِهْيَبْنَانِّ |
أَنَا | هَيِبْتُ | أَهْيَبُ | أَهْيَبَ | أَهْيَبْ | أَهْيَبَنَّ | ||
نَحْنُ | هَيِبْنَا | نَهْيَبُ | نَهْيَبَ | نَهْيَبْ | نَهْيَبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | هُيِبَ | يُهْيَبُ | يُهْيَبَ | يُهْيَبْ | يُهْيَبَنَّ |
هِيَ | هُيِبَتْ | تُهْيَبُ | تُهْيَبَ | تُهْيَبْ | تُهْيَبَنَّ |
هُمَا - مذكر | هُيِبَا | يُهْيَبَانِ | يُهْيَبَا | يُهْيَبَا | يُهْيَبَانِّ |
هُمَا - مؤنث | هُيِبَتَا | تُهْيَبَانِ | تُهْيَبَا | تُهْيَبَا | تُهْيَبَانِّ |
هُمْ | هُيِبُوا | يُهْيَبُونَ | يُهْيَبُوا | يُهْيَبُوا | يُهْيَبُنَّ |
هُنَّ | هُيِبْنَ | يُهْيَبْنَ | يُهْيَبْنَ | يُهْيَبْنَ | يُهْيَبْنَانِّ |
أَنْتَ | هُيِبْتَ | تُهْيَبُ | تُهْيَبَ | تُهْيَبْ | تُهْيَبَنَّ |
أَنْتِ | هُيِبْتِ | تُهْيَبِينَ | تُهْيَبِي | تُهْيَبِي | تُهْيَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هُيِبْتُمَا | تُهْيَبَانِ | تُهْيَبَا | تُهْيَبَا | تُهْيَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هُيِبْتُمَا | تُهْيَبَانِ | تُهْيَبَا | تُهْيَبَا | تُهْيَبَانِّ |
أَنْتُمْ | هُيِبْتُم | تُهْيَبُونَ | تُهْيَبُوا | تُهْيَبُوا | تُهْيَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | هُيِبْتُنَّ | تُهْيَبْنَ | تُهْيَبْنَ | تُهْيَبْنَ | تُهْيَبْنَانِّ |
أَنَا | هُيِبْتُ | أُهْيَبُ | أُهْيَبَ | أُهْيَبْ | أُهْيَبَنَّ |
نَحْنُ | هُيِبْنَا | نُهْيَبُ | نُهْيَبَ | نُهْيَبْ | نُهْيَبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | تَهْيَبَ | يُتَهْيِبُ | يُتَهْيِبَ | يُتَهْيِبْ | يُتَهْيِبَنَّ | ||
هِيَ | تَهْيَبَتْ | تُتَهْيِبُ | تُتَهْيِبَ | تُتَهْيِبْ | تُتَهْيِبَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | تَهْيَبَا | يُتَهْيِبَانِ | يُتَهْيِبَا | يُتَهْيِبَا | يُتَهْيِبَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | تَهْيَبَتَا | تُتَهْيِبَانِ | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَانِّ | ||
هُمْ | تَهْيَبُوا | يُتَهْيِبُونَ | يُتَهْيِبُوا | يُتَهْيِبُوا | يُتَهْيِبُنَّ | ||
هُنَّ | تَهْيَبْنَ | يُتَهْيِبْنَ | يُتَهْيِبْنَ | يُتَهْيِبْنَ | يُتَهْيِبْنَانِّ | ||
أَنْتَ | تَهْيَبْتَ | تُتَهْيِبُ | تَهْيِبْ | تُتَهْيِبَ | تُتَهْيِبْ | تُتَهْيِبَنَّ | تَهْيِبَنَّ |
أَنْتِ | تَهْيَبْتِ | تُتَهْيِبِينَ | تَهْيِبِي | تُتَهْيِبِي | تُتَهْيِبِي | تُتَهْيِبِنَّ | تَهْيِبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | تَهْيَبْتُمَا | تُتَهْيِبَانِ | تَهْيِبَا | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَانِّ | تَهْيِبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | تَهْيَبْتُمَا | تُتَهْيِبَانِ | تَهْيِبَا | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَا | تُتَهْيِبَانِّ | تَهْيِبَانِّ |
أَنْتُمْ | تَهْيَبْتُم | تُتَهْيِبُونَ | تَهْيِبُوا | تُتَهْيِبُوا | تُتَهْيِبُوا | تُتَهْيِبُنَّ | تَهْيِبُنَّ |
أَنْتُنَّ | تَهْيَبْتُنَّ | تُتَهْيِبْنَ | تَهْيِبْنَ | تُتَهْيِبْنَ | تُتَهْيِبْنَ | تُتَهْيِبْنَانِّ | تَهْيِبْنَانِّ |
أَنَا | تَهْيَبْتُ | أُتَهْيِبُ | أُتَهْيِبَ | أُتَهْيِبْ | أُتَهْيِبَنَّ | ||
نَحْنُ | تَهْيَبْنَا | نُتَهْيِبُ | نُتَهْيِبَ | نُتَهْيِبْ | نُتَهْيِبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | تُهْيِبَ | يُتَهْيَبُ | يُتَهْيَبَ | يُتَهْيَبْ | يُتَهْيَبَنَّ |
هِيَ | تُهْيِبَتْ | تُتَهْيَبُ | تُتَهْيَبَ | تُتَهْيَبْ | تُتَهْيَبَنَّ |
هُمَا - مذكر | تُهْيِبَا | يُتَهْيَبَانِ | يُتَهْيَبَا | يُتَهْيَبَا | يُتَهْيَبَانِّ |
هُمَا - مؤنث | تُهْيِبَتَا | تُتَهْيَبَانِ | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَانِّ |
هُمْ | تُهْيِبُوا | يُتَهْيَبُونَ | يُتَهْيَبُوا | يُتَهْيَبُوا | يُتَهْيَبُنَّ |
هُنَّ | تُهْيِبْنَ | يُتَهْيَبْنَ | يُتَهْيَبْنَ | يُتَهْيَبْنَ | يُتَهْيَبْنَانِّ |
أَنْتَ | تُهْيِبْتَ | تُتَهْيَبُ | تُتَهْيَبَ | تُتَهْيَبْ | تُتَهْيَبَنَّ |
أَنْتِ | تُهْيِبْتِ | تُتَهْيَبِينَ | تُتَهْيَبِي | تُتَهْيَبِي | تُتَهْيَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | تُهْيِبْتُمَا | تُتَهْيَبَانِ | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | تُهْيِبْتُمَا | تُتَهْيَبَانِ | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَا | تُتَهْيَبَانِّ |
أَنْتُمْ | تُهْيِبْتُم | تُتَهْيَبُونَ | تُتَهْيَبُوا | تُتَهْيَبُوا | تُتَهْيَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | تُهْيِبْتُنَّ | تُتَهْيَبْنَ | تُتَهْيَبْنَ | تُتَهْيَبْنَ | تُتَهْيَبْنَانِّ |
أَنَا | تُهْيِبْتُ | أُتَهْيَبُ | أُتَهْيَبَ | أُتَهْيَبْ | أُتَهْيَبَنَّ |
نَحْنُ | تُهْيِبْنَا | نُتَهْيَبُ | نُتَهْيَبَ | نُتَهْيَبْ | نُتَهْيَبَنَّ |