إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | شَفَى | يَشْفِي | يَشْفِيَ | يَشْفِ | يَشْفِيَنَّ | ||
هِيَ | شَفَتْ | تَشْفِي | تَشْفِيَ | تَشْفِ | تَشْفِيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | شَفَيَا | يَشْفِيَانِ | يَشْفِيَا | يَشْفِيَا | يَشْفِيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | شَفَتَا | تَشْفِيَانِ | تَشْفِيَا | تَشْفِيَا | تَشْفِيَانِّ | ||
هُمْ | شَفَوْا | يَشْفُونَ | يَشْفُوا | يَشْفُوا | يَشْفُنَّ | ||
هُنَّ | شَفَيْنَ | يَشْفِينَ | يَشْفِينَ | يَشْفِينَ | يَشْفِينَانِّ | ||
أَنْتَ | شَفَيْتَ | تَشْفِي | اِشْفِ | تَشْفِيَ | تَشْفِ | تَشْفِيَنَّ | اِشْفِيَنَّ |
أَنْتِ | شَفَيْتِ | تَشْفِينَ | اِشْفِي | تَشْفِي | تَشْفِي | تَشْفِنَّ | اِشْفِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | شَفَيْتُمَا | تَشْفِيَانِ | اِشْفِيَا | تَشْفِيَا | تَشْفِيَا | تَشْفِيَانِّ | اِشْفِيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | شَفَيْتُمَا | تَشْفِيَانِ | اِشْفِيَا | تَشْفِيَا | تَشْفِيَا | تَشْفِيَانِّ | اِشْفِيَانِّ |
أَنْتُمْ | شَفَيْتُم | تَشْفُونَ | اِشْفُوا | تَشْفُوا | تَشْفُوا | تَشْفُنَّ | اِشْفُنَّ |
أَنْتُنَّ | شَفَيْتُنَّ | تَشْفِينَ | اِشْفِينَ | تَشْفِينَ | تَشْفِينَ | تَشْفِينَانِّ | اِشْفِينَانِّ |
أَنَا | شَفَيْتُ | أَشْفِي | أَشْفِيَ | أَشْفِ | أَشْفِيَنَّ | ||
نَحْنُ | شَفَيْنَا | نَشْفِي | نَشْفِيَ | نَشْفِ | نَشْفِيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | شُفِيَ | يُشْفَى | يُشْفَى | يُشْفَ | يُشْفَيَنَّ |
هِيَ | شُفِيَتْ | تُشْفَى | تُشْفَى | تُشْفَ | تُشْفَيَنَّ |
هُمَا - مذكر | شُفِيَا | يُشْفَيَانِ | يُشْفَيَا | يُشْفَيَا | يُشْفَيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | شُفِيَتَا | تُشْفَيَانِ | تُشْفَيَا | تُشْفَيَا | تُشْفَيَانِّ |
هُمْ | شُفُوا | يُشْفَوْنَ | يُشْفَوْا | يُشْفَوْا | يُشْفُنَّ |
هُنَّ | شُفِينَ | يُشْفَيْنَ | يُشْفَيْنَ | يُشْفَيْنَ | يُشْفَيْنَانِّ |
أَنْتَ | شُفِيتَ | تُشْفَى | تُشْفَى | تُشْفَ | تُشْفَيَنَّ |
أَنْتِ | شُفِيتِ | تُشْفَيْنَ | تُشْفَيْ | تُشْفَيْ | تُشْفَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | شُفِيتُمَا | تُشْفَيَانِ | تُشْفَيَا | تُشْفَيَا | تُشْفَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | شُفِيتُمَا | تُشْفَيَانِ | تُشْفَيَا | تُشْفَيَا | تُشْفَيَانِّ |
أَنْتُمْ | شُفِيتُم | تُشْفَوْنَ | تُشْفَوْا | تُشْفَوْا | تُشْفُنَّ |
أَنْتُنَّ | شُفِيتُنَّ | تُشْفَيْنَ | تُشْفَيْنَ | تُشْفَيْنَ | تُشْفَيْنَانِّ |
أَنَا | شُفِيتُ | أُشْفَى | أُشْفَى | أُشْفَ | أُشْفَيَنَّ |
نَحْنُ | شُفِينَا | نُشْفَى | نُشْفَى | نُشْفَ | نُشْفَيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | شَفَّى | يُشَفِّي | يُشَفِّيَ | يُشَفِّ | يُشَفِّيَنَّ | ||
هِيَ | شَفَّيَتْ | تُشَفِّي | تُشَفِّيَ | تُشَفِّ | تُشَفِّيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | شَفَّيَا | يُشَفِّيَانِ | يُشَفِّيَا | يُشَفِّيَا | يُشَفِّيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | شَفَّيَتَا | تُشَفِّيَانِ | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَانِّ | ||
هُمْ | شَفَّوْا | يُشَفُّونَ | يُشَفُّوا | يُشَفُّوا | يُشَفُّنَّ | ||
هُنَّ | شَفَّيْنَ | يُشَفِّينَ | يُشَفِّينَ | يُشَفِّينَ | يُشَفِّينَانِّ | ||
أَنْتَ | شَفَّيْتَ | تُشَفِّي | شَفِّ | تُشَفِّيَ | تُشَفِّ | تُشَفِّيَنَّ | شَفِّيَنَّ |
أَنْتِ | شَفَّيْتِ | تُشَفِّينَ | شَفِّي | تُشَفِّي | تُشَفِّي | تُشَفِّنَّ | شَفِّنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | شَفَّيْتُمَا | تُشَفِّيَانِ | شَفِّيَا | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَانِّ | شَفِّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | شَفَّيْتُمَا | تُشَفِّيَانِ | شَفِّيَا | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَا | تُشَفِّيَانِّ | شَفِّيَانِّ |
أَنْتُمْ | شَفَّيْتُم | تُشَفُّونَ | شَفُّوا | تُشَفُّوا | تُشَفُّوا | تُشَفُّنَّ | شَفُّنَّ |
أَنْتُنَّ | شَفَّيْتُنَّ | تُشَفِّينَ | شَفِّينَ | تُشَفِّينَ | تُشَفِّينَ | تُشَفِّينَانِّ | شَفِّينَانِّ |
أَنَا | شَفَّيْتُ | أُشَفِّي | أُشَفِّيَ | أُشَفِّ | أُشَفِّيَنَّ | ||
نَحْنُ | شَفَّيْنَا | نُشَفِّي | نُشَفِّيَ | نُشَفِّ | نُشَفِّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | شُفِّيَ | يُشَفَّى | يُشَفَّى | يُشَفَّ | يُشَفَّيَنَّ |
هِيَ | شُفِّيَتْ | تُشَفَّى | تُشَفَّى | تُشَفَّ | تُشَفَّيَنَّ |
هُمَا - مذكر | شُفِّيَا | يُشَفَّيَانِ | يُشَفَّيَا | يُشَفَّيَا | يُشَفَّيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | شُفِّيَتَا | تُشَفَّيَانِ | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَانِّ |
هُمْ | شُفُّوا | يُشَفَّوْنَ | يُشَفَّوْا | يُشَفَّوْا | يُشَفُّنَّ |
هُنَّ | شُفِّينَ | يُشَفَّيْنَ | يُشَفَّيْنَ | يُشَفَّيْنَ | يُشَفَّيْنَانِّ |
أَنْتَ | شُفِّيتَ | تُشَفَّى | تُشَفَّى | تُشَفَّ | تُشَفَّيَنَّ |
أَنْتِ | شُفِّيتِ | تُشَفَّيْنَ | تُشَفَّيْ | تُشَفَّيْ | تُشَفَّيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | شُفِّيتُمَا | تُشَفَّيَانِ | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | شُفِّيتُمَا | تُشَفَّيَانِ | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَا | تُشَفَّيَانِّ |
أَنْتُمْ | شُفِّيتُم | تُشَفَّوْنَ | تُشَفَّوْا | تُشَفَّوْا | تُشَفُّنَّ |
أَنْتُنَّ | شُفِّيتُنَّ | تُشَفَّيْنَ | تُشَفَّيْنَ | تُشَفَّيْنَ | تُشَفَّيْنَانِّ |
أَنَا | شُفِّيتُ | أُشَفَّى | أُشَفَّى | أُشَفَّ | أُشَفَّيَنَّ |
نَحْنُ | شُفِّينَا | نُشَفَّى | نُشَفَّى | نُشَفَّ | نُشَفَّيَنَّ |