إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | لَفَظَ | يَلْفِظُ | يَلْفِظَ | يَلْفِظْ | يَلْفِظَنَّ | ||
هِيَ | لَفَظَتْ | تَلْفِظُ | تَلْفِظَ | تَلْفِظْ | تَلْفِظَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | لَفَظَا | يَلْفِظَانِ | يَلْفِظَا | يَلْفِظَا | يَلْفِظَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | لَفَظَتَا | تَلْفِظَانِ | تَلْفِظَا | تَلْفِظَا | تَلْفِظَانِّ | ||
هُمْ | لَفَظُوا | يَلْفِظُونَ | يَلْفِظُوا | يَلْفِظُوا | يَلْفِظُنَّ | ||
هُنَّ | لَفَظْنَ | يَلْفِظْنَ | يَلْفِظْنَ | يَلْفِظْنَ | يَلْفِظْنَانِّ | ||
أَنْتَ | لَفَظْتَ | تَلْفِظُ | اِلْفِظْ | تَلْفِظَ | تَلْفِظْ | تَلْفِظَنَّ | اِلْفِظَنَّ |
أَنْتِ | لَفَظْتِ | تَلْفِظِينَ | اِلْفِظِي | تَلْفِظِي | تَلْفِظِي | تَلْفِظِنَّ | اِلْفِظِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | لَفَظْتُمَا | تَلْفِظَانِ | اِلْفِظَا | تَلْفِظَا | تَلْفِظَا | تَلْفِظَانِّ | اِلْفِظَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | لَفَظْتُمَا | تَلْفِظَانِ | اِلْفِظَا | تَلْفِظَا | تَلْفِظَا | تَلْفِظَانِّ | اِلْفِظَانِّ |
أَنْتُمْ | لَفَظْتُم | تَلْفِظُونَ | اِلْفِظُوا | تَلْفِظُوا | تَلْفِظُوا | تَلْفِظُنَّ | اِلْفِظُنَّ |
أَنْتُنَّ | لَفَظْتُنَّ | تَلْفِظْنَ | اِلْفِظْنَ | تَلْفِظْنَ | تَلْفِظْنَ | تَلْفِظْنَانِّ | اِلْفِظْنَانِّ |
أَنَا | لَفَظْتُ | أَلْفِظُ | أَلْفِظَ | أَلْفِظْ | أَلْفِظَنَّ | ||
نَحْنُ | لَفَظْنَا | نَلْفِظُ | نَلْفِظَ | نَلْفِظْ | نَلْفِظَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | لُفِظَ | يُلْفَظُ | يُلْفَظَ | يُلْفَظْ | يُلْفَظَنَّ |
هِيَ | لُفِظَتْ | تُلْفَظُ | تُلْفَظَ | تُلْفَظْ | تُلْفَظَنَّ |
هُمَا - مذكر | لُفِظَا | يُلْفَظَانِ | يُلْفَظَا | يُلْفَظَا | يُلْفَظَانِّ |
هُمَا - مؤنث | لُفِظَتَا | تُلْفَظَانِ | تُلْفَظَا | تُلْفَظَا | تُلْفَظَانِّ |
هُمْ | لُفِظُوا | يُلْفَظُونَ | يُلْفَظُوا | يُلْفَظُوا | يُلْفَظُنَّ |
هُنَّ | لُفِظْنَ | يُلْفَظْنَ | يُلْفَظْنَ | يُلْفَظْنَ | يُلْفَظْنَانِّ |
أَنْتَ | لُفِظْتَ | تُلْفَظُ | تُلْفَظَ | تُلْفَظْ | تُلْفَظَنَّ |
أَنْتِ | لُفِظْتِ | تُلْفَظِينَ | تُلْفَظِي | تُلْفَظِي | تُلْفَظِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | لُفِظْتُمَا | تُلْفَظَانِ | تُلْفَظَا | تُلْفَظَا | تُلْفَظَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | لُفِظْتُمَا | تُلْفَظَانِ | تُلْفَظَا | تُلْفَظَا | تُلْفَظَانِّ |
أَنْتُمْ | لُفِظْتُم | تُلْفَظُونَ | تُلْفَظُوا | تُلْفَظُوا | تُلْفَظُنَّ |
أَنْتُنَّ | لُفِظْتُنَّ | تُلْفَظْنَ | تُلْفَظْنَ | تُلْفَظْنَ | تُلْفَظْنَانِّ |
أَنَا | لُفِظْتُ | أُلْفَظُ | أُلْفَظَ | أُلْفَظْ | أُلْفَظَنَّ |
نَحْنُ | لُفِظْنَا | نُلْفَظُ | نُلْفَظَ | نُلْفَظْ | نُلْفَظَنَّ |