إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | دَسَّى | يُدَسِّي | يُدَسِّيَ | يُدَسِّ | يُدَسِّيَنَّ | ||
هِيَ | دَسَّيَتْ | تُدَسِّي | تُدَسِّيَ | تُدَسِّ | تُدَسِّيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | دَسَّيَا | يُدَسِّيَانِ | يُدَسِّيَا | يُدَسِّيَا | يُدَسِّيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | دَسَّيَتَا | تُدَسِّيَانِ | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَانِّ | ||
هُمْ | دَسَّوْا | يُدَسُّونَ | يُدَسُّوا | يُدَسُّوا | يُدَسُّنَّ | ||
هُنَّ | دَسَّيْنَ | يُدَسِّينَ | يُدَسِّينَ | يُدَسِّينَ | يُدَسِّينَانِّ | ||
أَنْتَ | دَسَّيْتَ | تُدَسِّي | دَسِّ | تُدَسِّيَ | تُدَسِّ | تُدَسِّيَنَّ | دَسِّيَنَّ |
أَنْتِ | دَسَّيْتِ | تُدَسِّينَ | دَسِّي | تُدَسِّي | تُدَسِّي | تُدَسِّنَّ | دَسِّنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | دَسَّيْتُمَا | تُدَسِّيَانِ | دَسِّيَا | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَانِّ | دَسِّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | دَسَّيْتُمَا | تُدَسِّيَانِ | دَسِّيَا | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَا | تُدَسِّيَانِّ | دَسِّيَانِّ |
أَنْتُمْ | دَسَّيْتُم | تُدَسُّونَ | دَسُّوا | تُدَسُّوا | تُدَسُّوا | تُدَسُّنَّ | دَسُّنَّ |
أَنْتُنَّ | دَسَّيْتُنَّ | تُدَسِّينَ | دَسِّينَ | تُدَسِّينَ | تُدَسِّينَ | تُدَسِّينَانِّ | دَسِّينَانِّ |
أَنَا | دَسَّيْتُ | أُدَسِّي | أُدَسِّيَ | أُدَسِّ | أُدَسِّيَنَّ | ||
نَحْنُ | دَسَّيْنَا | نُدَسِّي | نُدَسِّيَ | نُدَسِّ | نُدَسِّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | دُسِّيَ | يُدَسَّى | يُدَسَّى | يُدَسَّ | يُدَسَّيَنَّ |
هِيَ | دُسِّيَتْ | تُدَسَّى | تُدَسَّى | تُدَسَّ | تُدَسَّيَنَّ |
هُمَا - مذكر | دُسِّيَا | يُدَسَّيَانِ | يُدَسَّيَا | يُدَسَّيَا | يُدَسَّيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | دُسِّيَتَا | تُدَسَّيَانِ | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَانِّ |
هُمْ | دُسُّوا | يُدَسَّوْنَ | يُدَسَّوْا | يُدَسَّوْا | يُدَسُّنَّ |
هُنَّ | دُسِّينَ | يُدَسَّيْنَ | يُدَسَّيْنَ | يُدَسَّيْنَ | يُدَسَّيْنَانِّ |
أَنْتَ | دُسِّيتَ | تُدَسَّى | تُدَسَّى | تُدَسَّ | تُدَسَّيَنَّ |
أَنْتِ | دُسِّيتِ | تُدَسَّيْنَ | تُدَسَّيْ | تُدَسَّيْ | تُدَسَّيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | دُسِّيتُمَا | تُدَسَّيَانِ | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | دُسِّيتُمَا | تُدَسَّيَانِ | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَا | تُدَسَّيَانِّ |
أَنْتُمْ | دُسِّيتُم | تُدَسَّوْنَ | تُدَسَّوْا | تُدَسَّوْا | تُدَسُّنَّ |
أَنْتُنَّ | دُسِّيتُنَّ | تُدَسَّيْنَ | تُدَسَّيْنَ | تُدَسَّيْنَ | تُدَسَّيْنَانِّ |
أَنَا | دُسِّيتُ | أُدَسَّى | أُدَسَّى | أُدَسَّ | أُدَسَّيَنَّ |
نَحْنُ | دُسِّينَا | نُدَسَّى | نُدَسَّى | نُدَسَّ | نُدَسَّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | دَسَى | يَدْسَى | يَدْسَى | يَدْسَ | يَدْسَيَنَّ | ||
هِيَ | دَسَتْ | تَدْسَى | تَدْسَى | تَدْسَ | تَدْسَيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | دَسَيَا | يَدْسَيَانِ | يَدْسَيَا | يَدْسَيَا | يَدْسَيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | دَسَتَا | تَدْسَيَانِ | تَدْسَيَا | تَدْسَيَا | تَدْسَيَانِّ | ||
هُمْ | دَسَوْا | يَدْسَوْنَ | يَدْسَوْا | يَدْسَوْا | يَدْسُنَّ | ||
هُنَّ | دَسَيْنَ | يَدْسَيْنَ | يَدْسَيْنَ | يَدْسَيْنَ | يَدْسَيْنَانِّ | ||
أَنْتَ | دَسَيْتَ | تَدْسَى | اِدْسَ | تَدْسَى | تَدْسَ | تَدْسَيَنَّ | اِدْسَيَنَّ |
أَنْتِ | دَسَيْتِ | تَدْسَيْنَ | اِدْسَيْ | تَدْسَيْ | تَدْسَيْ | تَدْسَيِنَّ | اِدْسَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | دَسَيْتُمَا | تَدْسَيَانِ | اِدْسَيَا | تَدْسَيَا | تَدْسَيَا | تَدْسَيَانِّ | اِدْسَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | دَسَيْتُمَا | تَدْسَيَانِ | اِدْسَيَا | تَدْسَيَا | تَدْسَيَا | تَدْسَيَانِّ | اِدْسَيَانِّ |
أَنْتُمْ | دَسَيْتُم | تَدْسَوْنَ | اِدْسَوْا | تَدْسَوْا | تَدْسَوْا | تَدْسُنَّ | اِدْسُنَّ |
أَنْتُنَّ | دَسَيْتُنَّ | تَدْسَيْنَ | اِدْسَيْنَ | تَدْسَيْنَ | تَدْسَيْنَ | تَدْسَيْنَانِّ | اِدْسَيْنَانِّ |
أَنَا | دَسَيْتُ | أَدْسَى | أَدْسَى | أَدْسَ | أَدْسَيَنَّ | ||
نَحْنُ | دَسَيْنَا | نَدْسَى | نَدْسَى | نَدْسَ | نَدْسَيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | دُسِيَ | يُدْسَى | يُدْسَى | يُدْسَ | يُدْسَيَنَّ |
هِيَ | دُسِيَتْ | تُدْسَى | تُدْسَى | تُدْسَ | تُدْسَيَنَّ |
هُمَا - مذكر | دُسِيَا | يُدْسَيَانِ | يُدْسَيَا | يُدْسَيَا | يُدْسَيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | دُسِيَتَا | تُدْسَيَانِ | تُدْسَيَا | تُدْسَيَا | تُدْسَيَانِّ |
هُمْ | دُسُوا | يُدْسَوْنَ | يُدْسَوْا | يُدْسَوْا | يُدْسُنَّ |
هُنَّ | دُسِينَ | يُدْسَيْنَ | يُدْسَيْنَ | يُدْسَيْنَ | يُدْسَيْنَانِّ |
أَنْتَ | دُسِيتَ | تُدْسَى | تُدْسَى | تُدْسَ | تُدْسَيَنَّ |
أَنْتِ | دُسِيتِ | تُدْسَيْنَ | تُدْسَيْ | تُدْسَيْ | تُدْسَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | دُسِيتُمَا | تُدْسَيَانِ | تُدْسَيَا | تُدْسَيَا | تُدْسَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | دُسِيتُمَا | تُدْسَيَانِ | تُدْسَيَا | تُدْسَيَا | تُدْسَيَانِّ |
أَنْتُمْ | دُسِيتُم | تُدْسَوْنَ | تُدْسَوْا | تُدْسَوْا | تُدْسُنَّ |
أَنْتُنَّ | دُسِيتُنَّ | تُدْسَيْنَ | تُدْسَيْنَ | تُدْسَيْنَ | تُدْسَيْنَانِّ |
أَنَا | دُسِيتُ | أُدْسَى | أُدْسَى | أُدْسَ | أُدْسَيَنَّ |
نَحْنُ | دُسِينَا | نُدْسَى | نُدْسَى | نُدْسَ | نُدْسَيَنَّ |