إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | وَشَّى | يُوَشِّي | يُوَشِّيَ | يُوَشِّ | يُوَشِّيَنَّ | ||
هِيَ | وَشَّتْ | تُوَشِّي | تُوَشِّيَ | تُوَشِّ | تُوَشِّيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | وَشَّيَا | يُوَشِّيَانِ | يُوَشِّيَا | يُوَشِّيَا | يُوَشِّيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | وَشَّتَا | تُوَشِّيَانِ | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَانِّ | ||
هُمْ | وَشَّوْا | يُوَشُّونَ | يُوَشُّوا | يُوَشُّوا | يُوَشُّنَّ | ||
هُنَّ | وَشَّيْنَ | يُوَشِّينَ | يُوَشِّينَ | يُوَشِّينَ | يُوَشِّينَانِّ | ||
أَنْتَ | وَشَّيْتَ | تُوَشِّي | وَشِّ | تُوَشِّيَ | تُوَشِّ | تُوَشِّيَنَّ | وَشِّيَنَّ |
أَنْتِ | وَشَّيْتِ | تُوَشِّينَ | وَشِّي | تُوَشِّي | تُوَشِّي | تُوَشِّنَّ | وَشِّنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | وَشَّيْتُمَا | تُوَشِّيَانِ | وَشِّيَا | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَانِّ | وَشِّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | وَشَّيْتُمَا | تُوَشِّيَانِ | وَشِّيَا | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَا | تُوَشِّيَانِّ | وَشِّيَانِّ |
أَنْتُمْ | وَشَّيْتُم | تُوَشُّونَ | وَشُّوا | تُوَشُّوا | تُوَشُّوا | تُوَشُّنَّ | وَشُّنَّ |
أَنْتُنَّ | وَشَّيْتُنَّ | تُوَشِّينَ | وَشِّينَ | تُوَشِّينَ | تُوَشِّينَ | تُوَشِّينَانِّ | وَشِّينَانِّ |
أَنَا | وَشَّيْتُ | أُوَشِّي | أُوَشِّيَ | أُوَشِّ | أُوَشِّيَنَّ | ||
نَحْنُ | وَشَّيْنَا | نُوَشِّي | نُوَشِّيَ | نُوَشِّ | نُوَشِّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | وُشِّيَ | يُوَشَّى | يُوَشَّى | يُوَشَّ | يُوَشَّيَنَّ |
هِيَ | وُشِّيَتْ | تُوَشَّى | تُوَشَّى | تُوَشَّ | تُوَشَّيَنَّ |
هُمَا - مذكر | وُشِّيَا | يُوَشَّيَانِ | يُوَشَّيَا | يُوَشَّيَا | يُوَشَّيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | وُشِّيَتَا | تُوَشَّيَانِ | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَانِّ |
هُمْ | وُشُّوا | يُوَشَّوْنَ | يُوَشَّوْا | يُوَشَّوْا | يُوَشُّنَّ |
هُنَّ | وُشِّينَ | يُوَشَّيْنَ | يُوَشَّيْنَ | يُوَشَّيْنَ | يُوَشَّيْنَانِّ |
أَنْتَ | وُشِّيتَ | تُوَشَّى | تُوَشَّى | تُوَشَّ | تُوَشَّيَنَّ |
أَنْتِ | وُشِّيتِ | تُوَشَّيْنَ | تُوَشَّيْ | تُوَشَّيْ | تُوَشَّيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | وُشِّيتُمَا | تُوَشَّيَانِ | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | وُشِّيتُمَا | تُوَشَّيَانِ | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَا | تُوَشَّيَانِّ |
أَنْتُمْ | وُشِّيتُم | تُوَشَّوْنَ | تُوَشَّوْا | تُوَشَّوْا | تُوَشُّنَّ |
أَنْتُنَّ | وُشِّيتُنَّ | تُوَشَّيْنَ | تُوَشَّيْنَ | تُوَشَّيْنَ | تُوَشَّيْنَانِّ |
أَنَا | وُشِّيتُ | أُوَشَّى | أُوَشَّى | أُوَشَّ | أُوَشَّيَنَّ |
نَحْنُ | وُشِّينَا | نُوَشَّى | نُوَشَّى | نُوَشَّ | نُوَشَّيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | وَشَى | يَشِي | يَشِيَ | يَشِ | يَشِيَنَّ | ||
هِيَ | وَشَتْ | تَشِي | تَشِيَ | تَشِ | تَشِيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | وَشَيَا | يَشِيَانِ | يَشِيَا | يَشِيَا | يَشِيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | وَشَتَا | تَشِيَانِ | تَشِيَا | تَشِيَا | تَشِيَانِّ | ||
هُمْ | وَشَوْا | يَشُونَ | يَشُوا | يَشُوا | يَشُنَّ | ||
هُنَّ | وَشَيْنَ | يَشِينَ | يَشِينَ | يَشِينَ | يَشِينَانِّ | ||
أَنْتَ | وَشَيْتَ | تَشِي | شِ | تَشِيَ | تَشِ | تَشِيَنَّ | شِيَنَّ |
أَنْتِ | وَشَيْتِ | تَشِينَ | شِي | تَشِي | تَشِي | تَشِنَّ | شِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | وَشَيْتُمَا | تَشِيَانِ | شِيَا | تَشِيَا | تَشِيَا | تَشِيَانِّ | شِيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | وَشَيْتُمَا | تَشِيَانِ | شِيَا | تَشِيَا | تَشِيَا | تَشِيَانِّ | شِيَانِّ |
أَنْتُمْ | وَشَيْتُم | تَشُونَ | شُوا | تَشُوا | تَشُوا | تَشُنَّ | شُنَّ |
أَنْتُنَّ | وَشَيْتُنَّ | تَشِينَ | شِينَ | تَشِينَ | تَشِينَ | تَشِينَانِّ | شِينَانِّ |
أَنَا | وَشَيْتُ | أَشِي | أَشِيَ | أَشِ | أَشِيَنَّ | ||
نَحْنُ | وَشَيْنَا | نَشِي | نَشِيَ | نَشِ | نَشِيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | وُشِيَ | يُوشَى | يُوشَى | يُوشَ | يُوشَيَنَّ |
هِيَ | وُشِيَتْ | تُوشَى | تُوشَى | تُوشَ | تُوشَيَنَّ |
هُمَا - مذكر | وُشِيَا | يُوشَيَانِ | يُوشَيَا | يُوشَيَا | يُوشَيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | وُشِيَتَا | تُوشَيَانِ | تُوشَيَا | تُوشَيَا | تُوشَيَانِّ |
هُمْ | وُشُوا | يُوشَوْنَ | يُوشَوْا | يُوشَوْا | يُوشُنَّ |
هُنَّ | وُشِينَ | يُوشَيْنَ | يُوشَيْنَ | يُوشَيْنَ | يُوشَيْنَانِّ |
أَنْتَ | وُشِيتَ | تُوشَى | تُوشَى | تُوشَ | تُوشَيَنَّ |
أَنْتِ | وُشِيتِ | تُوشَيْنَ | تُوشَيْ | تُوشَيْ | تُوشَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | وُشِيتُمَا | تُوشَيَانِ | تُوشَيَا | تُوشَيَا | تُوشَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | وُشِيتُمَا | تُوشَيَانِ | تُوشَيَا | تُوشَيَا | تُوشَيَانِّ |
أَنْتُمْ | وُشِيتُم | تُوشَوْنَ | تُوشَوْا | تُوشَوْا | تُوشُنَّ |
أَنْتُنَّ | وُشِيتُنَّ | تُوشَيْنَ | تُوشَيْنَ | تُوشَيْنَ | تُوشَيْنَانِّ |
أَنَا | وُشِيتُ | أُوشَى | أُوشَى | أُوشَ | أُوشَيَنَّ |
نَحْنُ | وُشِينَا | نُوشَى | نُوشَى | نُوشَ | نُوشَيَنَّ |