إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | هَببَ | يَهْبَبُ | يَهْبَبَ | يَهْبَبْ | يَهْبَبَنَّ | ||
هِيَ | هَببَتْ | تَهْبَبُ | تَهْبَبَ | تَهْبَبْ | تَهْبَبَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | هَببَا | يَهْبَبَانِ | يَهْبَبَا | يَهْبَبَا | يَهْبَبَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | هَببَتَا | تَهْبَبَانِ | تَهْبَبَا | تَهْبَبَا | تَهْبَبَانِّ | ||
هُمْ | هَببُوا | يَهْبَبُونَ | يَهْبَبُوا | يَهْبَبُوا | يَهْبَبُنَّ | ||
هُنَّ | هَببْنَ | يَهْبَبْنَ | يَهْبَبْنَ | يَهْبَبْنَ | يَهْبَبْنَانِّ | ||
أَنْتَ | هَببْتَ | تَهْبَبُ | اِهْبَبْ | تَهْبَبَ | تَهْبَبْ | تَهْبَبَنَّ | اِهْبَبَنَّ |
أَنْتِ | هَببْتِ | تَهْبَبِينَ | اِهْبَبِي | تَهْبَبِي | تَهْبَبِي | تَهْبَبِنَّ | اِهْبَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هَببْتُمَا | تَهْبَبَانِ | اِهْبَبَا | تَهْبَبَا | تَهْبَبَا | تَهْبَبَانِّ | اِهْبَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هَببْتُمَا | تَهْبَبَانِ | اِهْبَبَا | تَهْبَبَا | تَهْبَبَا | تَهْبَبَانِّ | اِهْبَبَانِّ |
أَنْتُمْ | هَببْتُم | تَهْبَبُونَ | اِهْبَبُوا | تَهْبَبُوا | تَهْبَبُوا | تَهْبَبُنَّ | اِهْبَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | هَببْتُنَّ | تَهْبَبْنَ | اِهْبَبْنَ | تَهْبَبْنَ | تَهْبَبْنَ | تَهْبَبْنَانِّ | اِهْبَبْنَانِّ |
أَنَا | هَببْتُ | أَهْبَبُ | أَهْبَبَ | أَهْبَبْ | أَهْبَبَنَّ | ||
نَحْنُ | هَببْنَا | نَهْبَبُ | نَهْبَبَ | نَهْبَبْ | نَهْبَبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | هُبِبَ | يُهْبَبُ | يُهْبَبَ | يُهْبَبْ | يُهْبَبَنَّ |
هِيَ | هُبِبَتْ | تُهْبَبُ | تُهْبَبَ | تُهْبَبْ | تُهْبَبَنَّ |
هُمَا - مذكر | هُبِبَا | يُهْبَبَانِ | يُهْبَبَا | يُهْبَبَا | يُهْبَبَانِّ |
هُمَا - مؤنث | هُبِبَتَا | تُهْبَبَانِ | تُهْبَبَا | تُهْبَبَا | تُهْبَبَانِّ |
هُمْ | هُبِبُوا | يُهْبَبُونَ | يُهْبَبُوا | يُهْبَبُوا | يُهْبَبُنَّ |
هُنَّ | هُبِبْنَ | يُهْبَبْنَ | يُهْبَبْنَ | يُهْبَبْنَ | يُهْبَبْنَانِّ |
أَنْتَ | هُبِبْتَ | تُهْبَبُ | تُهْبَبَ | تُهْبَبْ | تُهْبَبَنَّ |
أَنْتِ | هُبِبْتِ | تُهْبَبِينَ | تُهْبَبِي | تُهْبَبِي | تُهْبَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | هُبِبْتُمَا | تُهْبَبَانِ | تُهْبَبَا | تُهْبَبَا | تُهْبَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | هُبِبْتُمَا | تُهْبَبَانِ | تُهْبَبَا | تُهْبَبَا | تُهْبَبَانِّ |
أَنْتُمْ | هُبِبْتُم | تُهْبَبُونَ | تُهْبَبُوا | تُهْبَبُوا | تُهْبَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | هُبِبْتُنَّ | تُهْبَبْنَ | تُهْبَبْنَ | تُهْبَبْنَ | تُهْبَبْنَانِّ |
أَنَا | هُبِبْتُ | أُهْبَبُ | أُهْبَبَ | أُهْبَبْ | أُهْبَبَنَّ |
نَحْنُ | هُبِبْنَا | نُهْبَبُ | نُهْبَبَ | نُهْبَبْ | نُهْبَبَنَّ |