إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
| الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
| هُوَ | أَبَا | يَأْبُو | يَأْبُوَ | يَأْبُ | يَأْبُوَنَّ | ||
| هِيَ | أَبَتْ | تَأْبُو | تَأْبُوَ | تَأْبُ | تَأْبُوَنَّ | ||
| هُمَا - مذكر | أَبَوَا | يَأْبُوَانِ | يَأْبُوَا | يَأْبُوَا | يَأْبُوَانِّ | ||
| هُمَا - مؤنث | أَبَتَا | تَأْبُوَانِ | تَأْبُوَا | تَأْبُوَا | تَأْبُوَانِّ | ||
| هُمْ | أَبَوْا | يَأْبُونَ | يَأْبُوا | يَأْبُوا | يَأْبُنَّ | ||
| هُنَّ | أَبَوْنَ | يَأْبُونَ | يَأْبُونَ | يَأْبُونَ | يَأْبُونَانِّ | ||
| أَنْتَ | أَبَوْتَ | تَأْبُو | اُؤْبُ | تَأْبُوَ | تَأْبُ | تَأْبُوَنَّ | اُؤْبُوَنَّ |
| أَنْتِ | أَبَوْتِ | تَأْبُوِينَ | اُؤْبِي | تَأْبِي | تَأْبِي | تَأْبِنَّ | اُؤْبِنَّ |
| أَنْتُمَا - مذكر | أَبَوْتُمَا | تَأْبُوَانِ | اُؤْبُوَا | تَأْبُوَا | تَأْبُوَا | تَأْبُوَانِّ | اُؤْبُوَانِّ |
| أَنْتُمَا - مؤنث | أَبَوْتُمَا | تَأْبُوَانِ | اُؤْبُوَا | تَأْبُوَا | تَأْبُوَا | تَأْبُوَانِّ | اُؤْبُوَانِّ |
| أَنْتُمْ | أَبَوْتُم | تَأْبُونَ | اُؤْبُوا | تَأْبُوا | تَأْبُوا | تَأْبُنَّ | اُؤْبُنَّ |
| أَنْتُنَّ | أَبَوْتُنَّ | تَأْبُونَ | اُؤْبُونَ | تَأْبُونَ | تَأْبُونَ | تَأْبُونَانِّ | اُؤْبُونَانِّ |
| أَنَا | أَبَوْتُ | آبُو | آبُوَ | آبُ | آبُوَنَّ | ||
| نَحْنُ | أَبَوْنَا | نَأْبُو | نَأْبُوَ | نَأْبُ | نَأْبُوَنَّ |
| الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
| هُوَ | أُبِيَ | يُؤْبَى | يُؤْبَى | يُؤْبَ | يُؤْبَيَنَّ |
| هِيَ | أُبِيَتْ | تُؤْبَى | تُؤْبَى | تُؤْبَ | تُؤْبَيَنَّ |
| هُمَا - مذكر | أُبِيَا | يُؤْبَيَانِ | يُؤْبَيَا | يُؤْبَيَا | يُؤْبَيَانِّ |
| هُمَا - مؤنث | أُبِيَتَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
| هُمْ | أُبُوا | يُؤْبَوْنَ | يُؤْبَوْا | يُؤْبَوْا | يُؤْبُنَّ |
| هُنَّ | أُبِينَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَانِّ |
| أَنْتَ | أُبِيتَ | تُؤْبَى | تُؤْبَى | تُؤْبَ | تُؤْبَيَنَّ |
| أَنْتِ | أُبِيتِ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْ | تُؤْبَيْ | تُؤْبَيِنَّ |
| أَنْتُمَا - مذكر | أُبِيتُمَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
| أَنْتُمَا - مؤنث | أُبِيتُمَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
| أَنْتُمْ | أُبِيتُم | تُؤْبَوْنَ | تُؤْبَوْا | تُؤْبَوْا | تُؤْبُنَّ |
| أَنْتُنَّ | أُبِيتُنَّ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَانِّ |
| أَنَا | أُبِيتُ | أُوبَى | أُوبَى | أُوبَ | أُوبَيَنَّ |
| نَحْنُ | أُبِينَا | نُؤْبَى | نُؤْبَى | نُؤْبَ | نُؤْبَيَنَّ |