إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | أَبَى | يَأْبَى | يَأْبَى | يَأْبَ | يَأْبَيَنَّ | ||
هِيَ | أَبَتْ | تَأْبَى | تَأْبَى | تَأْبَ | تَأْبَيَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | أَبَيَا | يَأْبَيَانِ | يَأْبَيَا | يَأْبَيَا | يَأْبَيَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | أَبَتَا | تَأْبَيَانِ | تَأْبَيَا | تَأْبَيَا | تَأْبَيَانِّ | ||
هُمْ | أَبَوْا | يَأْبَوْنَ | يَأْبَوْا | يَأْبَوْا | يَأْبُنَّ | ||
هُنَّ | أَبَيْنَ | يَأْبَيْنَ | يَأْبَيْنَ | يَأْبَيْنَ | يَأْبَيْنَانِّ | ||
أَنْتَ | أَبَيْتَ | تَأْبَى | اِئْبَ | تَأْبَى | تَأْبَ | تَأْبَيَنَّ | اِئْبَيَنَّ |
أَنْتِ | أَبَيْتِ | تَأْبَيْنَ | اِئْبَيْ | تَأْبَيْ | تَأْبَيْ | تَأْبَيِنَّ | اِئْبَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | أَبَيْتُمَا | تَأْبَيَانِ | اِئْبَيَا | تَأْبَيَا | تَأْبَيَا | تَأْبَيَانِّ | اِئْبَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | أَبَيْتُمَا | تَأْبَيَانِ | اِئْبَيَا | تَأْبَيَا | تَأْبَيَا | تَأْبَيَانِّ | اِئْبَيَانِّ |
أَنْتُمْ | أَبَيْتُم | تَأْبَوْنَ | اِئْبَوْا | تَأْبَوْا | تَأْبَوْا | تَأْبُنَّ | اِئْبُنَّ |
أَنْتُنَّ | أَبَيْتُنَّ | تَأْبَيْنَ | اِئْبَيْنَ | تَأْبَيْنَ | تَأْبَيْنَ | تَأْبَيْنَانِّ | اِئْبَيْنَانِّ |
أَنَا | أَبَيْتُ | آبَى | آبَى | آبَ | آبَيَنَّ | ||
نَحْنُ | أَبَيْنَا | نَأْبَى | نَأْبَى | نَأْبَ | نَأْبَيَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | أُبِيَ | يُؤْبَى | يُؤْبَى | يُؤْبَ | يُؤْبَيَنَّ |
هِيَ | أُبِيَتْ | تُؤْبَى | تُؤْبَى | تُؤْبَ | تُؤْبَيَنَّ |
هُمَا - مذكر | أُبِيَا | يُؤْبَيَانِ | يُؤْبَيَا | يُؤْبَيَا | يُؤْبَيَانِّ |
هُمَا - مؤنث | أُبِيَتَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
هُمْ | أُبُوا | يُؤْبَوْنَ | يُؤْبَوْا | يُؤْبَوْا | يُؤْبُنَّ |
هُنَّ | أُبِينَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَ | يُؤْبَيْنَانِّ |
أَنْتَ | أُبِيتَ | تُؤْبَى | تُؤْبَى | تُؤْبَ | تُؤْبَيَنَّ |
أَنْتِ | أُبِيتِ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْ | تُؤْبَيْ | تُؤْبَيِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | أُبِيتُمَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | أُبِيتُمَا | تُؤْبَيَانِ | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَا | تُؤْبَيَانِّ |
أَنْتُمْ | أُبِيتُم | تُؤْبَوْنَ | تُؤْبَوْا | تُؤْبَوْا | تُؤْبُنَّ |
أَنْتُنَّ | أُبِيتُنَّ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَ | تُؤْبَيْنَانِّ |
أَنَا | أُبِيتُ | أُوبَى | أُوبَى | أُوبَ | أُوبَيَنَّ |
نَحْنُ | أُبِينَا | نُؤْبَى | نُؤْبَى | نُؤْبَ | نُؤْبَيَنَّ |