اسم الفاعل: قَائِم
اسم المفعول: مَقُوم
المصدر: قَوْم/قَامَة/قَوْمَة/قِيَام
الأساس: قَامَ
الفعل المبني للمعلوم الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | قَيمَ | يَقْيَمُ | | يَقْيَمَ | يَقْيَمْ | يَقْيَمَنَّ | |
هِيَ | قَيمَتْ | تَقْيَمُ | | تَقْيَمَ | تَقْيَمْ | تَقْيَمَنَّ | |
هُمَا - مذكر | قَيمَا | يَقْيَمَانِ | | يَقْيَمَا | يَقْيَمَا | يَقْيَمَانِّ | |
هُمَا - مؤنث | قَيمَتَا | تَقْيَمَانِ | | تَقْيَمَا | تَقْيَمَا | تَقْيَمَانِّ | |
هُمْ | قَيمُوا | يَقْيَمُونَ | | يَقْيَمُوا | يَقْيَمُوا | يَقْيَمُنَّ | |
هُنَّ | قَيمْنَ | يَقْيَمْنَ | | يَقْيَمْنَ | يَقْيَمْنَ | يَقْيَمْنَانِّ | |
أَنْتَ | قَيمْتَ | تَقْيَمُ | اِقْيَمْ | تَقْيَمَ | تَقْيَمْ | تَقْيَمَنَّ | اِقْيَمَنَّ |
أَنْتِ | قَيمْتِ | تَقْيَمِينَ | اِقْيَمِي | تَقْيَمِي | تَقْيَمِي | تَقْيَمِنَّ | اِقْيَمِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | قَيمْتُمَا | تَقْيَمَانِ | اِقْيَمَا | تَقْيَمَا | تَقْيَمَا | تَقْيَمَانِّ | اِقْيَمَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | قَيمْتُمَا | تَقْيَمَانِ | اِقْيَمَا | تَقْيَمَا | تَقْيَمَا | تَقْيَمَانِّ | اِقْيَمَانِّ |
أَنْتُمْ | قَيمْتُم | تَقْيَمُونَ | اِقْيَمُوا | تَقْيَمُوا | تَقْيَمُوا | تَقْيَمُنَّ | اِقْيَمُنَّ |
أَنْتُنَّ | قَيمْتُنَّ | تَقْيَمْنَ | اِقْيَمْنَ | تَقْيَمْنَ | تَقْيَمْنَ | تَقْيَمْنَانِّ | اِقْيَمْنَانِّ |
أَنَا | قَيمْتُ | أَقْيَمُ | | أَقْيَمَ | أَقْيَمْ | أَقْيَمَنَّ | |
نَحْنُ | قَيمْنَا | نَقْيَمُ | | نَقْيَمَ | نَقْيَمْ | نَقْيَمَنَّ | |
الفعل المبني للمجهول الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | قُيِمَ | يُقْيَمُ | يُقْيَمَ | يُقْيَمْ | يُقْيَمَنَّ |
هِيَ | قُيِمَتْ | تُقْيَمُ | تُقْيَمَ | تُقْيَمْ | تُقْيَمَنَّ |
هُمَا - مذكر | قُيِمَا | يُقْيَمَانِ | يُقْيَمَا | يُقْيَمَا | يُقْيَمَانِّ |
هُمَا - مؤنث | قُيِمَتَا | تُقْيَمَانِ | تُقْيَمَا | تُقْيَمَا | تُقْيَمَانِّ |
هُمْ | قُيِمُوا | يُقْيَمُونَ | يُقْيَمُوا | يُقْيَمُوا | يُقْيَمُنَّ |
هُنَّ | قُيِمْنَ | يُقْيَمْنَ | يُقْيَمْنَ | يُقْيَمْنَ | يُقْيَمْنَانِّ |
أَنْتَ | قُيِمْتَ | تُقْيَمُ | تُقْيَمَ | تُقْيَمْ | تُقْيَمَنَّ |
أَنْتِ | قُيِمْتِ | تُقْيَمِينَ | تُقْيَمِي | تُقْيَمِي | تُقْيَمِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | قُيِمْتُمَا | تُقْيَمَانِ | تُقْيَمَا | تُقْيَمَا | تُقْيَمَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | قُيِمْتُمَا | تُقْيَمَانِ | تُقْيَمَا | تُقْيَمَا | تُقْيَمَانِّ |
أَنْتُمْ | قُيِمْتُم | تُقْيَمُونَ | تُقْيَمُوا | تُقْيَمُوا | تُقْيَمُنَّ |
أَنْتُنَّ | قُيِمْتُنَّ | تُقْيَمْنَ | تُقْيَمْنَ | تُقْيَمْنَ | تُقْيَمْنَانِّ |
أَنَا | قُيِمْتُ | أُقْيَمُ | أُقْيَمَ | أُقْيَمْ | أُقْيَمَنَّ |
نَحْنُ | قُيِمْنَا | نُقْيَمُ | نُقْيَمَ | نُقْيَمْ | نُقْيَمَنَّ |