إضغط على الفعل في الأسفل لرؤية التصريف
الضمير | الماضي | المضارع | الأمر | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد | الأمر - نون التوكيد |
هُوَ | زَببَ | يَزْبَبُ | يَزْبَبَ | يَزْبَبْ | يَزْبَبَنَّ | ||
هِيَ | زَببَتْ | تَزْبَبُ | تَزْبَبَ | تَزْبَبْ | تَزْبَبَنَّ | ||
هُمَا - مذكر | زَببَا | يَزْبَبَانِ | يَزْبَبَا | يَزْبَبَا | يَزْبَبَانِّ | ||
هُمَا - مؤنث | زَببَتَا | تَزْبَبَانِ | تَزْبَبَا | تَزْبَبَا | تَزْبَبَانِّ | ||
هُمْ | زَببُوا | يَزْبَبُونَ | يَزْبَبُوا | يَزْبَبُوا | يَزْبَبُنَّ | ||
هُنَّ | زَببْنَ | يَزْبَبْنَ | يَزْبَبْنَ | يَزْبَبْنَ | يَزْبَبْنَانِّ | ||
أَنْتَ | زَببْتَ | تَزْبَبُ | اِزْبَبْ | تَزْبَبَ | تَزْبَبْ | تَزْبَبَنَّ | اِزْبَبَنَّ |
أَنْتِ | زَببْتِ | تَزْبَبِينَ | اِزْبَبِي | تَزْبَبِي | تَزْبَبِي | تَزْبَبِنَّ | اِزْبَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | زَببْتُمَا | تَزْبَبَانِ | اِزْبَبَا | تَزْبَبَا | تَزْبَبَا | تَزْبَبَانِّ | اِزْبَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | زَببْتُمَا | تَزْبَبَانِ | اِزْبَبَا | تَزْبَبَا | تَزْبَبَا | تَزْبَبَانِّ | اِزْبَبَانِّ |
أَنْتُمْ | زَببْتُم | تَزْبَبُونَ | اِزْبَبُوا | تَزْبَبُوا | تَزْبَبُوا | تَزْبَبُنَّ | اِزْبَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | زَببْتُنَّ | تَزْبَبْنَ | اِزْبَبْنَ | تَزْبَبْنَ | تَزْبَبْنَ | تَزْبَبْنَانِّ | اِزْبَبْنَانِّ |
أَنَا | زَببْتُ | أَزْبَبُ | أَزْبَبَ | أَزْبَبْ | أَزْبَبَنَّ | ||
نَحْنُ | زَببْنَا | نَزْبَبُ | نَزْبَبَ | نَزْبَبْ | نَزْبَبَنَّ |
الضمير | الماضي | المضارع | المضارع - المنصوب | المضارع - المجزوم | المضارع - نون التوكيد |
هُوَ | زُبِبَ | يُزْبَبُ | يُزْبَبَ | يُزْبَبْ | يُزْبَبَنَّ |
هِيَ | زُبِبَتْ | تُزْبَبُ | تُزْبَبَ | تُزْبَبْ | تُزْبَبَنَّ |
هُمَا - مذكر | زُبِبَا | يُزْبَبَانِ | يُزْبَبَا | يُزْبَبَا | يُزْبَبَانِّ |
هُمَا - مؤنث | زُبِبَتَا | تُزْبَبَانِ | تُزْبَبَا | تُزْبَبَا | تُزْبَبَانِّ |
هُمْ | زُبِبُوا | يُزْبَبُونَ | يُزْبَبُوا | يُزْبَبُوا | يُزْبَبُنَّ |
هُنَّ | زُبِبْنَ | يُزْبَبْنَ | يُزْبَبْنَ | يُزْبَبْنَ | يُزْبَبْنَانِّ |
أَنْتَ | زُبِبْتَ | تُزْبَبُ | تُزْبَبَ | تُزْبَبْ | تُزْبَبَنَّ |
أَنْتِ | زُبِبْتِ | تُزْبَبِينَ | تُزْبَبِي | تُزْبَبِي | تُزْبَبِنَّ |
أَنْتُمَا - مذكر | زُبِبْتُمَا | تُزْبَبَانِ | تُزْبَبَا | تُزْبَبَا | تُزْبَبَانِّ |
أَنْتُمَا - مؤنث | زُبِبْتُمَا | تُزْبَبَانِ | تُزْبَبَا | تُزْبَبَا | تُزْبَبَانِّ |
أَنْتُمْ | زُبِبْتُم | تُزْبَبُونَ | تُزْبَبُوا | تُزْبَبُوا | تُزْبَبُنَّ |
أَنْتُنَّ | زُبِبْتُنَّ | تُزْبَبْنَ | تُزْبَبْنَ | تُزْبَبْنَ | تُزْبَبْنَانِّ |
أَنَا | زُبِبْتُ | أُزْبَبُ | أُزْبَبَ | أُزْبَبْ | أُزْبَبَنَّ |
نَحْنُ | زُبِبْنَا | نُزْبَبُ | نُزْبَبَ | نُزْبَبْ | نُزْبَبَنَّ |